...
Birisi Neron oluyor. Roma’yı ateşe veriyor. Ateşin alevlerini seyretmekten, çocuklarını, kadınları, şehir sakinlerinin ağlama
inleme ve feryatlarını dinlemekten zevk alıp, şiir söylüyor, resim yapıyor.
Diğeri özgürlükçü bir insan. Gelip kendisini kurtarmaması için polisin gözünden uzak bir yerde, arkadaşından başına benzin
dökmesini istiyor, kibrit çakıp kendini ateşin alevlerine teslim ediyor. Böylece bir milleti, bir insanı, bir insanı korumuş olabilsin.
Toplum yaşasın diye bireyin telef olduğu toplumsal bir çağda olduğumuza inandırmak istiyorlar bizi; oysa biz, tiranlar yaşasın diye telef olan bir toplum görmek istemiyoruz.
İnsan türünü gelecekte tehlikeye atacak büyük salgınların çoğu insan elinden çıkması içten değil. İnsanevladının doğal salgınlar karşısında çaresiz kaldığı çağ, muhtemelen sona ermek üzere. Ne var ki o günleri mumla arayabiliriz.
Bir çift lastik ayakkabı, bir şemsiye sahibi olmak herkese nasip olan şeylerden değildi. Ne var ki herkes komşusuna nasıl olursa olsun üstün olmak hevesindeydi.