"Şaşırtır ölüm," diye devam etti dayı. Doğrudan Faruk'un gözlerine bakıyordu. "O kadar ki, bebekliğinden itibaren 'Anne uyutur, anne uyandırır' demeyi öğrenip bunu yüz sene yaşasa da unutmayan insan, 'Allah yaşatır, Allah öldürür' demeyi unutur. Sanki kötü birisi gelmiş de bir kötülük yapmış gibi hisseder ölüm geldiği zaman. Halbuki canlı olmanın şartı, aynı zamanda ölü olmaktır. Şaşkınlık bunu unutturur. Her canlı ölümü tadacaktır. Dünya hayatı aldatıcı bir eşyadan, maldan, mülkten, oyun bahçesinden, o bahçede ki oyuncaktan başka bir şey değildir. Gerçek hayat, öldükten sonra ki hayattır. Hayat büyük bir unutuş ise ölüm de aksine derin bir fark ediştir. Hayat uykudur Faruk, ölüm ise ebedi bir uyanış. Uyanmış ve gerçek uyanıklığın tadını almış hangi insan tembel tembel uzanmak ister o kirli ve kalabalık yatağa?"
Sayfa 85Kitabı okudu
Doğu Guta ...ölümler diyarı mazlumlar diyari...Islam coğrafyasının ezilen ve hergün vahşice öldürülen diyar.
bombalara katliamlara hergün şahitlik eden diyar..
.Bizler ise sessiz ve ölü. .
.rahat rahat yiyip içip gülüyoruz. .
çünkü bizler aynı acıyı yaşamadan o acıyı hissetmeden hangi Müslümanın derdi ile dertlendik ki...
Oysaki bizler Allah tarafından kardeş kilinmamis mıydık. ..
Birimizin bir azası ağırdı mı bizler hepimiz o ağrıyı hissetmiyor muyduk ...
Ne oldu ki bu kadar duyarsizlastik...
Ne oldu ki bu kadar bencillestik..
Dünya peşinde koşmaktan ahireti ve tüm kardeslerimizi unuttuk....
Umudunuz uyanış ve bu sessizliği bozmak. ..
Halil Cibran
YENÎ HUDUTLAR
Günümüzün Ortadoğu’sunda iki rekabetçi düşünce var: Eski ve yeni. Eski fikirler zayıf ve bitkin oldukları için yok olacaklardır. Ortadoğu’da uyuklamaya meydan okuyan bir uyanış var. Bu Uyanış başarılı olacak çünkü lideri güneş, ordusu ise şafak.
Ortadoğu’nun geniş mezarlıklardan oluşan tarlalarında, türbe sakinlerini ayağa kalkmaya
"Tanrıların, yakınlık dediğimiz, sevgi de diyebileceğimiz, o anlaşılması güç bağı hangi madenleri eriterek döktüğünü kim bilir?"
Sayfa 36 - Zeplin KitapKitabı okudu
Yalnız, Zamansız ve Kitaplı
Bu şiir de yine pek çok defa olduğu gibi 
Erhan 'a ithaftır :)
Yalnızdım o zaman, o zaman hangi zamansa işte
O zamandan önceki zamanda da yalnızdım hep
Uzamış bir ikindi kadar belirsizdi zaman
Gecede bir uyanış kadar bitimsizdi belki de
Sürüncemede kalmıştım sürünmekte bir başka deyişle
Kurumsal bir yalnızlığa dönüştüm sonra
Sanatı sinemayı tiyatroyu keşfettim bu sayede
Selam versem almazlar demeye başladım bir başımayken
Daha da çocuk olduğum daha da vakitsiz büyüdüğüm bir zaman
Sokaklarda aradım kendimi her seferinde buldum zannettim
Yanılgı yanılgı büyüyen bir tekrar ediş oldu kuşluk vakitleri
Gece trenlerinde bir kahraman zannettim kendimi çok zaman
Mavi gözlü dünya güzeli yanımdan geçti iki sene bir zaman
Ben onu zamansız bir yerde kaybettim tekrar bulmak için
Yedişer yıl teptiğim iki yol vardı biri uzun biri kısa
Biri üniformalı diğeri sanki hiç yok gibiydi baştan sona arıza
Kitap okuyarak başladım sayılır aslında en büyük yolculuğa
Karmakarışıktı her şey ansiklopedi yığınlarının altında kaldım
Sonra ait olmadığım kitaplarda güldüm ağladım
Geçtim şimdi hepsinden düzensiz kaldım
Öyle kitaplar okuyorum ki artık özgürlüğü anladım..
içimde derin bir uyanış..kelimelerden kopuk, incelikten sıyrılmış... zaman hangi hatırlayışın verdiği acıdır...
Diyorlar ki "Vay efendim dinî kanala nasıl çıktın? "Cevabım "Televizyonun dini imanı mı olurmuş? Elektronik yayın aracıdır, "oluyor. Sen benim dediğimi dinleyip muhakeme edeceksin. Hangi kanal beni davet ederse o kanalda konuşurum. Ayarlı basın yayın televizyonlarına da çağırın, orada da konuşurum. Ama davet etmezler. Çünkü söyleyeceklerim onlara dokunur, çıkarlarına ters düşer.
Sayfa 45 - Otopsi YayınlarıKitabı okudu
