İnsan biteceğini bile bile bir ilişkiye başlar mı?
Bugün hayatımda ilk kez yazı yazıyorum bu sayfaya. Bilirsin, edebî kişilik sende resmi kişilik bendeydi her zaman. Ve yine bilirsin ki, böyle yazılar yazmayı hiç beceremem. Hayatımın en zor dönemi demeyeceğim, daha zor günlerim olmuştu ama sensizlik beni bi hayli yordu. Seni zaten özlemiştim. Düşündüm, o gün sana son kez sarılmıştım ve ikimizde
Kaçmayı daha kolay buldum. Her şeyden, herkesten kaçmanın soluklanacak bir durağı var, ama kendinden kaçıyorsan durmadan kaçıyorsun, durduğun, dinlendiğin bir an bile olmuyor. Şunca senedir yaptığım bundan başka bir şey değildi. Kendimi yarım hissediyordum. Yarım yamalak... Bu yarımlığı hatırlamamak için üstünü örtüyordum kendimin. Görünmez olana kadar.
Sayfa 198Kitabı okudu
Kendimi yarım hissediyordum. Yarım yamalak... Bu yarımlığı hatırlamamak için üstünü örtüyordum kendimin. Görünmez olana kadar.
Sayfa 198
Bir türk şehrinden bahsedince Evliya Çelebi' yi hatırlamamak kabil değildir.
" Kendimi yarım hissediyordum. Yarım yamalak...
Bu yarımlığı hatırlamamak için üstünü örtüyordum kendimin. Görünmez olana kadar. "
Sayfa 198Kitabı okudu
Unutmak, hatırlamamak değildir.
Yavaş yavaş unutmaya başladım geçen gece seni.
Gözlerin yavru ceylan bakışları kadar güzel değildi artık.
Saçlarının rengini, boyunu, yüzündeki gamzeni, omzundaki çukuru, ellerinin üzerinde maziden kalma o eski yarayı hâlâ hatırlıyorum. Ama bir bütün olarak yoksun. Seni içimde öldürdüm ve göğüs kafesimin tam ortasına gömdüm.
Şimdi değil, ama bir gün hatırlayacaksın.
Yaşarken ölmek can yakıcıdır.
Öğreneceksin.
Sayfa 37Kitabı okudu
"Sen haklısın unutmak değil ama belki hatırlamamak mümkün ...."
Kelebeğin Rüyası
Bazılarımız insan olduğumuzu unuttuk, bazılarımız ise insan olduğunu unutanların içinde kaybolduk. İçimizde bir de vicdan taşıdığımızı ise hatırlamaz olduk. Ya unutmak işimize geldi ya da hatırlamamak!
Sayfa 6Kitabı okudu
unutmak hatırlamamak değil;
hatırladığın zaman üzülmemek."
Her şeyden, herkesten kaçmanın soluklanacak bir durağı var, ama kendinden kaçıyorsan durmadan kaçıyorsun, durduğun, dinlendiğin bir an bile olmuyor.
Şunca senedir yaptığım bundan başka bir şey değildi. Kendimi yarım hissediyordum. Yarım yamalak... Bu yarımlığı hatırlamamak için üstünü örtüyordum kendimin. Görünmez olana kadar.
Belki de en iyisi susmak, susmak ve unutmak .
Unutmak mümkün değilse de belki hatırlamamak ...
