95 syf.
7/10 puan verdi
Şimdi ben bu kitabı neden okudum, niçin okudum ,nasıl okudum, sahiden okudum mu?
Şırfıntı öldi mu?
Isız acun kaldi mu?
Anlatıcı öçin aldı mu?
İmdi beyin yırtilur.
Şuraya kafasında deli sorularla, imge çözeceğim diye beyni yanan bir adet 
zeyneb çizelim. Duman kokuları geldi di mi?
Kitap dün bitti evet. Fakat ben de
Madem öyle Allah'ım alırım bu yükü sırtıma.
Verecek bir şeyim yok ki senin uğruna.
Can senin nefes senin an senin,
Ama bırakma beni tek başıma.
Gün gelir elbet sabredene verirsin,
Yanımda olmayacaksa benden çekersin.
Madem sade Sen bilmek istiyosun,
Sen beni benden iyi bilmektesin.
Bu benim imtihanımmış, varsın çekerim.
Diyemesem de halimle,
Hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.
Kalbimde yıllardır kabuk bağladı yaralar
Ödüm kopuyor, bir gün hepsi birden kanamaya başlayacak diye
Ahmet Erhan
Bir yanılgının, binlerce yenilgiden daha keskin olduğunu gördüğünde eve dönmek isteyeceksin ama ev; kapı duvar olacak. Ve sen, bildiğin denizlerde yeniden boğulacaksın. Aşina yüzler el olacak, ve yalnızlığı şah damarında hissedeceksin. Sonra geçecek. Her şey geçer, bilirsin.
Ve sonra yolun tam ortasında ayaklarının dermanı kesilecek, dizlerinin
Hakan Günday’ın Kinyas ve Kayra romanı, şu Latince deyimle başlar. Omnes vulnerant ultima necat. “Hepsi yaralar, sonuncusu öldürür.” Hayat, devam ettiği sürece tüm yaralayan şeylere direnir, en sonuncusuyla ölürüz. Yaşamak, yaralarla mücadele etmek değil midir biraz da zaten?
Hepsi yaralar, sonuncusu öldürür!
Doğan KitapKitabı okudu
Kalbimde yıllardır kabuk bağladı yaralar
Ödüm kopuyor, bir gün hepsi birden kanamaya başlayacak diye.
Sayfa 223
