- Okula tekrar döndüğünüz zaman, okumanın değerini daha iyi anlamış olacaksınız. Bunu biliyorum, tecrübe ile biliyorum. Herkes öyle söyler, okumazsam gider çalışırım, der. Ama insan yalnız çalışmak için mi yaşar? Sen ne dersin Anatay?
Anatay birşeyler söylemek istedi ama sonra vazgeçti:
- Bilmiyorum, dedi.
- Ben de herşeyi bilmem, dedi Tinaliev, ama savaşta olmasaydık okula gider okurdum, okumaya vakit bulurdum.
Sınıfta herkes gülümseyerek birbirine baktı. Ne tuhaf adamdı: Kolhoz başkanı olmuş koca adam hâlâ okumak istiyordu. Oysa onlar şimdiden bıkmışlardı okumaktan.
- Bunda gülecek ne var? diyen Tınaliev gülümseyerek ekledi: Evet çocuklar okumak isterdim. Siz bunu daha sonra, çok sonra anlayacaksınız.