261 syf.
·
Puan vermedi
John Lock’un ‘Tabula Rasa-Boş Levha’ önermesinden hareketle; zihnimizde doğuştan gelen hiçbir fikir yoktur. Yani bu boş levhaya iyilik ve kötülük kavramları zamanla yüklenir. Bu kavramlar üzerine hepimiz düşünürüz. Nasıl bu kadar kötü bir insan olabilir? Ya da tam tersi bir ifade ile insanları yargılarken buluruz kendimizi… Bazı konularda; çocuklar, yetişkinlerden daha sert ve acımasız olabiliyor. Bu kitapta da çocukların, masumiyetlerinden sıyrılıp Boş Levha’yı birtakım acımasız duygu ve düşüncelerle doldurup iyiliğin ve kötülüğün sınırlarında nasıl gezindiklerini anlatıyor.
Mina Urgan, William Golding’in "Sineklerin Tanrısı" adlı kitabını çevirirken kitap hakkında aşağıdaki yorumlarda bulunmuş kitabı kısaca özetlemiş bana göre..
“Çocukların tertemiz bir melek oldukları konusunda yanlış olduğu kadar yaygın olan bir inanç vardır. Oysa kendi çocuklarına ve yakından tanıdıkları çocuklara duygusallıktan arınmış gerçekçi bir gözle bakabilenler, çocukların küçük birer melek değil, tıpkı yetişkinler gibi birer insan olduğunu bilirler. İnsanlarda ise ister büyük ister küçük olsunlar, hem iyi hem de kötü içgüdüler vardır. Anne, baba ve eğitim kurumları çocuğu olumlu biçimde etkilemeye, iyiye yönelen içgüdülerini geliştirip kötüye yönelen içgüdülerini engellemeye çalışırlar. Uygarlığın amacı da budur aslında. Bu uygarlık süresi içinde en büyük görev topluma düşer.” 
Mina Urgan
