BİR MEVSİM GEREK
Bana tam şu anda bir mevsim gerek. İçinde gelmek ve susmak hükmetsin. Kayalar yosunlu olsun, arşa dek... Nereye dokunsam, hüznü tüketsin.
Bana, tam şu anda bir ağaç dibi... Aklımda olmasın; günler, saatler... Gözlerim toprağa uzanır gibi... İklimin rengine kapılıp gitsin.
Tam şu anda kalksın kuşlar uykudan. Bir daldan bir dala, aksın muhabbet. Kurumuş çimlere bir akarsudan, Taşıyıp döktüğüm can suyu yetsin.
Nemli avuçlarımı, yaksın günberi, Dağ melteminde kurulsun gece, Bu huzur, uyuyup kaldığım yeri, Çocukken gördüğüm düşe benzetsin.
Bana şimdi lazım... Tam! Bu hüzünde... Babamın son defa gülen yüzünde, Huzuru demleyip, yatsam dizinde, Ve mevsim burada, böylece bitsin.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Çeyrek Asır Susmak
“Her aşkta sevgi vardır ama her sevgide aşk bulamayabilirsin. Sevgiye baş eğersen adı aşk olur. Faydasını gördüğün bir arkadaş gibi, cana yakın bir dost gibi… Bedenleri ruhlarıyla, kalpleri duygularıyla, zihinleri düşünceleriyle, akıllar da fikirleriyle o alır emrinin altına, yakar, pişirir… Bir çakmak taşıdır ki ateşi içinde gizlidir.“
Sayfa 225 - Kapı yayınlarıKitabı okudu
İçinde bir yerde öyle bir şey var ki biri dokunacak olsa yeryüzü silinecekmiş gibi gelir. Anlatmak veya susmak değil, yaşamak bile o şeyi, o yeri yitirmene neden olacak gibi gelir. Sanki içinde sonunu yitirmiş bir ölüm var da her gün bir düşte onu yaşıyor gibisin
beni kaldıran nedir?
uykumu bölen,
gecenin üstüne düşen...
bu şey nedir?
üstümdeki bu ağırlık,
yatağımın üstüne yağan,
bu yağmurun sebebi nedir?
dikenler dolu yastık,
beynimin içinde susmak bilmeyen,
düşünceler silsilesi...
bu seçim benim mi?
belki...
belki de mukadderat.
Susmak.
Ama susmak ve zamanı gelmeden konuşmamak kararındaydı. İçinde bulunduğu durum karşısında izlenecek en iyi yolun bu olduğunu anlıyordu.
Sayfa 357Kitabı okudu
Eski zamanlardan beri bir tane bile dile getirilmeyen aşk olmamıştır. Gerçekten sevdiğin halde susmak, çok inatçı bir gönül rahatlığının kanıtıdır. Sevdiğini kelimelere döküp söylemekten utanır insan. Herkes için geçerli bu. Lakin aşkın özü, bu utancı görmezden gelip azgın dalgalarının içine atlıyormuşçasına sevgini haykırdığın yerde yatar. Sessiz kalanların aşkı zayıftır. Egoisttirler. İşin içinde kişisel bir çıkarları vardır. Gelecekte ortaya çıkabilecek sorumluluklardan korkuyorlardır. Böylesine aşk denebilir mi?
"Beyaz bir renk değildir, ama tüm renklerin toplamıdır.
Susmak bir kelime değildir ama içinde ne çok şeyi barındırır”
Mutlu akşamlar