Kitabı okurken sevgili Zorba'nin söylediklerine, yaptıklarına, yaşadıklarına, tercihlerine (iyi veya kötü) gülüp eğlenip imrenmek biraz garip gelebiliyor. Çünkü Zorba'nin patrona en çok kızdığı şey kendini kitap, kağıt ve kaleme verip hayatı yaşamıyor olması! Çokça durup düşünüyorsunuz okurken. Sonra son okuduğunuz paragrafı, sayfayı, cümleyi tekrar tekrar okuyorsunuz. Özgür bir ruhun insanın önünde nasıl macera kapıları açabileceğini, her açılan kapıdan galibiyetle çıkılmasa bile egolarınızdan arındıysanız mağlubiyetlerin bile ne kadar zevk verebileceğini yaşıyorsunuz yazarın mükemmel kalemi sayesinde. Yaşlandığım zaman (keskelerimi görmek adına) tekrar okumak isterim. Benim için genel anlamda çok güzeldi, tek yoran kısmı aynı diyalogların çok benzer şekillerde tekrarlamış olmasıydı.
