Bütün Alıntılar
“Kokuyu da mı
duymadınız?”
Hitler Alman halkından destek görmediğini düşünseydi,
yaptıklarını yapabilir miydi?
Örneğin “Kristal Gece” yaşanabilir miydi?
Yahudilerin dükkânlarına, hatta kıyafetlerine “Yahudi Yıldızı”
iliştirilebilir miydi?
Parlamento yakılıp “Komünistler yaktı!” denebilir miydi? Ardından
tüm kalan muhalifler bu
Mekke eşrafı İslâm davetini durdurma noktasında ne yapacaklarını bilememenin şaşkınlığını yaşıyorlardı.
Bilmedikleri bu dinle baş edebilmek amacıyla
Yahudilerden yardım alabileceklerini düşündüler. Zira, İslâm ile Yahudilerin dininin aynı temellere sahip olduğunu biliyorlardı.
İslâm’la ilgili bir olumsuzluk, yanlışlık bulma arzularını
Sayfa 496Kitabı okudu
İKARUS'UN ÖLÜMÜ
Bu resimlerin ilki antik dönemden bir hikayeyi yeniden ele alır, 1564'te Yaşlı Peter Bruegel boyutları açısından en büyük resmini yaptı ve göze neredeyse hiç görünmeyen küçük bir detay aracılığıyla karanlık bir hikaye anlattı. Çarmıha Gidiş lacivert ve bulutlarla ağırlaşmış bir gökyüzüyle buluşan inişli çıkışlı bir manzara boyunca giden bir sürü
Kime göre neye göre vahşi hayat?
"Okuyorum, duyuyorum. Hayır, hiçbir şey değişmiyor. Kim insanların, devirlerin değiştiğini söylüyorsa yalan söylüyor. Her şey olduğu gibi. Bizim zamanımızda da böyleydi. Kan akıyordu insanlar ölüyordu, köyler yanıyordu, çığlıklar göğe yükseliyordu. İnsanlar kin ve nefretin içinde boğuluyordu. Aynen bugün olduğu gibi. Başaramadık oğlum... Bilmiyorum, orada geçirdiğim yılları bütün ayrıntılarıyla anlattım mı sana? Ben de orada bir zabittim. Oraları değiştirmek, onlara medeniyet, bilgi, görgü ve insanlık götürmek istiyorduk. Oradaki vahşi hayatı değiştirip, hepimiz için güzel ortak bir hayat meydana getirmek, birliğini, bütünlüğünü korumuş, gelişmiş, müreffeh, zengin ve güçlü bir vatan yaratmak istiyorduk. Ama şimdi anlıyorum ki başaramadık. Çok kan aktı, oğlum çok insan toprağa düştü, çok ırmak, çok dere kızıl renge boyandı... Bugün olduğu gibi. Bilmiyorum neden ama onlar değişmedi, direndiler değişime, biz de değişmedik. Kan durmadı, ateşler sönmedi. Şehirler değişti, giyim kuşam, tanklar toplar, otomobiller uçaklar, telefonlar değişti, ama insanlar değişmedi; kin nefret, öc alma duygusu hep kendisi gibi kaldı."
Sayfa 310Kitabı okudu
O'Brien: Ortaçağda Engizisyon vardı, ama başarılı olamadı. Doğru yoldan ayrılanları yok etmek amacıyla işe başladı. Ama sonunda yok olan kendisi oldu. Çünkü kazığa bağlayıp yaktığı her adamın yerine binlercesi çıktı. Neden böyle oldu? Çünkü Engizisyon, düşmanlarını herkesin önünde tövbe etmeden öldürüyordu. Öldürme nedeni zaten suçluların tövbe
Kelime, insana nasip kılınır. Hiçbir zaman insan 'Ben bir kelımeyı hatırlayayım' diyerek kelime hatırlayamaz, yok böyle bir şey. Freudıyenler size ne söylerse söylesin yalan söylüyordur bu konuda. Neden? Çok basit bir söyleyişle “Adı dilimin ucunda" dersiniz de bir türlü dilinizın ucundan kelimeye dönüşmez.
Dolayısıyla kelime bağışlanan bir şeydir. Kelime bir nasiptır. Kelime ancak verilirse insan onun üzerinden bir şeyler tanımlar. Bu nedenle iyi kelimelere nasip kılınan insanlar, örneğin Mevlana bir tanedir, ikinci bir Mevlana yoktur. Oysa ki kendi yaşadığı dönemde Konya'da onunla aynı dili konuşmuş gibi olan, gündelik iletişim dilini aynı şekilde kuran onlarca Mevlana olabilir. Ama Mevlana Celaleddin Rumi bir tanedıı'. Feridüddin Attar bir tanedir. Yunus Emre bir tanedir. James Joyce bir tanedir. Goethe de bir tanedir. Bir tane, başka yok.
Yani bu manada kelime için seçilmiş olmak, seçilmişe seçilmış kelimelerin verilmesi bizi neticede sanata bitiştiren şeylerdir. Dolayısıyla iyi sanatçılar, Peygamber efendimizin sıkça ettiği dualardan "Rabbim ilmimi arttır!” duasını tekrarlayarak, bununla kelime talebinde bulunanlardır. Kelime derken onu sadece söze dair olan şeklinde de sınırlardırmayalım. Çünkü yaşadığımız alemdeki her şey bir kelimedir. İnsanın kendisi de bir kelimedir. Buradan baktığımızda yine sanat bizim ıçın dokunulması gereken, dahil olunması gereken, hemhal olunması gereken bir şey hâline gelir.
Omer LekesizKitabı okudu
