Sevgiyle, saygıyla.. Seni öldürende yoktur din, iman...
Kitaptaki öykülerin hepsi birbirinden güzeldi ama biri vardı ki senelerdir yaşadığım ve bir türlü tek bir kelime ile dahi kimseciklere tarif edemediğim hatta bende artık kemikleşmiş, hayatımın bir parçası olmuş enteresan bir vakıanın renklendirdiği 'Uyku' hikâyesi.
Bu hikayede Yıldızeli'nden Sivas'a bir yolculuk var. Ben o yolu 13 senedir giderim ve her defasında öncesinde ne kadar dinlensem de 45 dk sürüyor deseler de Ankara'dan da gitsem, İstanbul'dan da, Yozgat'ın Akdağmadeni ilçesinden de .. farketmeksizin o arada tüm yol uzar, uzar, uzar; beni bir uyku tutar ve kesinlikle uyurum. Yol düz (Sabahattin Ali'nin anlattığı yolun aynısı muhtemelen) yani kıvrımlı, eğri büğrü Divriği yolu ya da Antalya-Bucak yolu gibi değil. Fakat işte bu Uykudaki şoförün 3 günlük uykusuzluğu gibi bir uykusuzluk, tuhaf bir hâl musallat olurdu bana hep...
Sabahattin Ali'ye dönecek olursam; bunca uykusuz kalınarak verilen emeğin ardından parasını dahi alamayacak hâle gelen; alsa dahi adeta cansız hale gelen bedeninin ayaklarının altına serilen paranın, herhangi bir kağıttan ne farkı vardır ya da diyebiliriz ki o kadar temel bir ihtiyacı dahi gidermek için bu kağıt olmazsa olmazımız mıdır?
Sabahattin Ali farkı
En azından kabrin olsaydı gelip bir karanfil bırakabilseydim. Bu cümleleri kaleme almış bir adamla aynı gökyüzünü paylaşmış olmak bile ne kadar güzel..
