Keşke iyi bir yorumcu olsaydım da düşündüklerimi daha iyi ifade edebilseydim diyorum bazen. Bu kitap için düşündüğüm çok şey var çünkü. Daha temelden bağları sağlam kurulamamış bir ailenin yarım asırlık öyküsünü okuyoruz. Kocası tarafından terk edilen 2 çocuklu bir kadının mektuplarıyla başlıyor her şey. Daha ilk cümleden derin ve gerçek hisler barındıran bir roman olacağı anlaşılıyor zaten. Kadının ismi Vanda, kocasının ise Aldo. Vanda’nın Aldo’ya olan haklı sitemini okurken çok sorguladım bazı nedenleri. Aldo bunu neden yaptı? Çocuklarını nasıl bırakabildi? Tüm bunlara değer miydi?…Sıra ikinci bölüme geçiyor. Yıllar yıllar sonrası. Aldo’yu dinliyoruz bu kez. Aslında dinlemek demek yetersiz, yazar öyle güzel anlatmış ki Aldo’nun kendisi oluveriyoruz. Sorular cevaplanıyor, duygular açığa çıkıyor…Aldo’nun hislerini anlamaya çalışmak bilmece gibi hissettirdi bana. Son bölümde sıra çocuklara geliyor. Sandro ve Anna. Bu kez Anna’nın gözlerinden bakıyoruz. Yıllarca saklı kalmış ve çığ gibi büyümüş, bastırılmış duygular var. Bana tam olarak aile bağlarını sorgulatan kısım bu oldu. Bir insanın karakteri nasıl işlenir, şekillenir Anna bize gösteriyor bunu. Tam bir psikolojik roman bana kalırsa. Her okurun kendi bakış açısını, karakterler ile birleştirerek farklı odak noktaları ve farklı ayrıntılar bulacağını düşünüyorum. Son olarak kapak tasarımına Faruk Baydar’a aitmiş, bence daha iyi bir tasarım olamazdı, çok beğendim. Ve yine bu kitabı okumama vesile olan 
Begüm Çakır ‘a çok teşekkürler. Mutlaka okunmalı.
"Çok tuhaftı! Ağlayamadım; ama ruhum paramparça olmuştu."
Fyodor Dostoyevski'nin yayımlanan ilk kitabı olan 
İnsancıklar, yoksulluğun pençesinde kıvranan Makar Devuşkin ile Varvara Alekseyevna'nın mektuplarından oluşuyor. Dostoyevski kitabında; aşkı, yoksulluğu, mutsuzluğu, ezilmeyi, hor görülmeyi, önyargıyı, utancı, cesaretsizliği, sonuna kadar
"Toprak İncitmesin Seni" 09.02.2023
Çok zor saatlerce günlerce umutla bekliyorsun güzel bı haber gelecek diye saatler geçiyor günler geçiyor. Bir saat, iki saat, üç saat... Bir gün, iki gün, üç gün.. Sesler geliyor yaşıyorsun hâlâ sesler geliyor, sesler kesiliyor korkuyoruz ama çok.. Sonra tekrar ses var diyorlar umutlanıyoruz. Yine bekledik çok bekledik seni meleğim.. Sonra dördüncü gün oldu bı haber kimsenin duymak istemeyeceği, kimsenin kabullenemediği bı haber melek oldu dediler. Çıkardılar seni ordan yüzün tanınmaz haldeymiş yok dedim o değildir iyi bakın tekrar bakın sonra teşhis etmişler sensin. Yüreğim bu acıya nasıl dayanır bilemedim. Kalbim acıyor.. İnanmadım olmadı yapamadım ölümü sana yakıştıramadım. Aradım defalarca bı umut açarsın diye mesaj attım defalarca geri dönüş yapmadın, dönmedin diye kızamadım neden dönmedi ki diyemedim.. Pamuk kalplim.. Bugün son yolculuğuna uğurlandın yine paramparça ettin bizi.. Yazıldı çizildi bı yerlere başımız sağolsun mekanı cennet olsun diye bakmaya bile dayanamadığım bu şey gerçekti. Düşündüm haksızlık mı yapıyoruz acaba diye ölümünü kabullenmekle, hâlâ o enkazdan çıkacağına olan inancıma. Seni çok özleyeceğim.. Güzel kalplim, yüreği tertemiz Esra'm..
Zaten Melek gibiydin şimdi Melek oldun🤍
Mekanın cennet olsun..
Toprak İncitmesin seni..
Hacı Murat - L. N. TOLSTOY (Savulun Hacı Murat Geliyor!)
Ve bitti!..
Daha bugün acaba nasıl bir kitap diye incelemek için elime almıştım.
Biraz daha, biraz daha derken akşamında son sayfada buldum kendimi...
Bazen bir durum, bir olay ne çok şey anlatır insana. Bir anımsamada ne çok şey vardır. Tıpkı 
Cengiz Aytmatov'un 
Gün Olur Asra Bedel'i gibi bu eserde de bir devedikeninin teslim olmayışı asra bedel bir anı
Neden her şey böyle oluyor, iyi bir insan karanlıkta kalıyor, bir başkasına ise mutluluk kendiliğinden geliyor?
Sayfa 24Kitabı okudu