"Çünkü geçmiş karanlık, çarpık bir aynadır. İnsan ona bakınca sadece kendi acısını görür. Bir başkasının acısına yer yoktur orada."
Sayfa 135Kitabı okuyor
“Geçmiş karanlık, çarpık bir aynadır. İnsan ona bakınca sadece kendi acısını görür. Bir başkasının acısına yer yoktur orada.”
Sayfa 135
Anılar yaşananları hatırlatır.yapılan kötülükleri iyilikleri acıları mutlulukları. anılarını unutursan, yaşananları da unutursun.yaşananları unutursan geçmiş tekrar eder.
Sayfa 407Kitabı okudu
ama ben buradayım
günüm geçmiş, kavmim hain, kurt yaralı
kimliğim yok, ödünç alınmış gibi hep dışarıda
bir kuşu göğe kırılırken gördüm, o günden beri hayat muhayyel
bana bakıp iç geçiren o bahar çoktan gitti
buradayım ve yenik ve kin tutmaya meyilli
ama ben yine de buradayım
bir çocuk taramalı silahların gölgesinde ölmemeyi deniyor
Rabbiyle konuşmayı istiyor bir kadın
gövdesinde yasemin ve çocuk izleri
bense dalgın seferler düzenliyorum içime yakın yerlere
benden değil bu dünya, hızla çöken gök nereye düştü acaba
buradayım ve hazin son müheyya ve yağmura karışıyorum adımla
ama ben buradayım
ölüm silsilesini şaşırmamış kaderle anılan iniltiyim
yokluğum alınmış gibi çıplak ve gezginim yeryüzünde
anılarım çürüttü beni demedim hiç kimseye
her şey olacağıyla gelir, olmuşuyla giderdi
yaşarken beni kim çizdi boyası uçmuş resmin içine
buradayım ve tenhalarım ve sözcüklerim kayıp
....
solmaktan başka seçeneği olmayan bir çiçeğim gamhanede
Bilgelik yaşanılmış olanı anlamakla başlar, ki zaten geçmişi bilmeyen bugünü kavrayamaz. O yüzden kâhinler gelecekten çok geçmişte neler olduğuna bakarlar. Geçmiş, geleceği içinde saklayan sırlarla dolu bir aynadır. Eğer o aynaya yeterince bakarsan zamanın sırrını da görürsün, hayatın manasını da. Ve elbette çocuklar aynaya baktıklarında kendileriyle değil babalarıyla karşılaşırlar.
Sayfa 205Kitabı okuyor
Bilgelik yaşanılmış olanı anlamakla başlar ki,zaten geçmişi bilmeyen, bugünü kavrayamaz.geçmiş geleceği içinde saklayan sırlarla dolu bir aynadır.eğer o aynaya yeterince bakarsan zamanın sırrını da görür, hayatın manasını da.
Sayfa 205Kitabı okudu
Duygusal yeterlik şunları gerektirir:
• duygularımızı hissetme kapasitesi; ki böylece stres yaşadığımızda bunun farkına varırız;
• duygulanmızı etkili bir şekilde ifade edebilme ve böylece ihtiyaçlanmızı ortaya koyma ve duygusal sınırlarımızın bütünlüğünü koruma becerisi;
• mevcut duruma ait psikolojik tepkiler ile geçmişin kalıntılarını temsil eden psikolojik tepkiler arasında ayrım yapabilme becerisi. Dünyadan istediğimiz ve talep ettiğimiz şeyin çocukluktan gelen, bilinçaltında yer alan tatmin edilmemiş ihtiyaçları değil, mevcut somut ihtiyaçlarımızı karşılaması gerekir. Geçmiş ile şimdiki zaman arasındaki ayrımlar bulanıklaşırsa, aslında olmadığı halde kayıp veya kayıp tehdidi algılarız;
• ve başkalarından kabul veya onay elde etmek adına bastırmak yerine, karşılanması gereken gerçek ihtiyaçların fark edilmesi.
Bu kriterler karşılanmadığında stres meydana gelir ve o da özdengenin bozulmasına yol açar. Kronik bozulma, sağlığın bozulmasina yol açar.
Sayfa 63Kitabı okuyor
"Anılar önemlidir. Anılar, yaşananları hatırlatır. Yapılan kötülükleri ve iyilikleri, acıları ve mutlulukları. Anılarını unutursan, yaşananları da unutursun. Yaşananları unutursan geçmiş tekrar eder."
Sayfa 407 - YıldızKitabı okudu
Çünküler yok zihnimde.Geçmiş zaman kipi kayıp.
Sayfa 64Kitabı okudu
Geçmiş karanlık, çarpık bir aynadır. İnsan ona bakınca sadece kendi acısını görür. Bir başkasının acısına yer yoktur orada...
Sayfa 134Kitabı okudu
rafine, şehvet uyandıran zehirden bir yudum daha...
Odaya karanlık çökmüştür; kahramanımızın ruhu boş ve huzursuzdur; etrafındaki hayal dünyası kaybolmakta, hiçbir iz bırakmadan, sessiz sedasız yitip gitmekte, bir rüya gibi silinmektedir ve kahramanımız gördüğü rüyayı bile anımsamaz. Ama hafifçe göğsünü sızlatan, kabartan karanlık bir duygu, yepyeni bir arzu, hayalgücünü cilveli cilveli gıdıklamaya, dürtmeye başlar ve sezdirmeden yeni bir hayaller akınını başlatır. Küçücük odada sessizlik hüküm sürmektedir; yalnızlık ve atalet hayalgücünü kışkırtır; hayalgücü usulca hareketlenmeye, ihtiyar Matryona'nın mutfakta işlerle uğraşırken bir yandan pişirdiği kahvenin suyu gibi hafif afif kaynamaya başlar. İşte artık küçük parlamalarla kabarmaktadır, işte öylesine, amaçsızca aldığı kitap, daha üçüncü sayfa bile çevrilmeden hayalperestimizin elinden kayıp gitmektedir. Hayalgücü yeniden ayağa kalkmış, harekete geçmiş ve birden yeni bir dünya, yeni nefes kesici bir yaşam gözünü kamaştırarak ışıldamıştır. Yeni bir rüya, yeni bir mutluluk! O rafine, şehvet uyandıran zehirden bir yudum daha! Ah, artık bizim gerçek yaşamımız onun için nedir ki!
Duygularımın sebebini, eyleme geçmiş olmama bağlıyor ve buna içtenlikle inanıyordum, çünkü ruhumuzda nelerin gizlendiğini asla bilmeyiz.
Büyük İskender'in bilge bir adamı huzuruna çağırdığı ünlü bir hikâye var. İskender ona sormuş: "Tanrının ne olduğunu öğrendiğini duydum. Lütfen bana anlat. Ben arayış içindeyim ve insanlar senin bulduğunu söylüyor. O yüzden beni Tanrı hakkında aydınlat. Tanrı nedir?"
Anlatılanlara göre, bilge adam bunu düşünmek için en az bir yirmi dört saat vermeniz gerekiyor demiş.
Yirmi dört saat geçmiş ve İskender büyük bir heyecanla bekliyormuş. Bilge adam gelip, yedi güne ihtiyacım var demiş.
Sonra yedi gün geçmiş ve İskender sabırsızlıkla bekliyormuş. Bilge adam gelip, bir yıla ihtiyacım var demiş.
İskender kızmış. "Bir yıla ihtiyacım var da ne demek? Biliyor musun, bilmiyor musun? Biliyorsan, biliyorsundur; bana söyle. Neden vakti boşa harcıyorsun?"
Bilge adam gülmüş ve: "Üzerinde ne kadar düşünürsem o kadar bilinmez oluyor. Ne kadar çok şey bilirsem bildiğimi söylemek o kadar zorlaşıyor. Yirmi dört saat boyunca toparlamaya çalıştım ama parmaklarımın arasından kayıp gitti. Tıpkı cıva gibi ele avuca sığmayan bir şey. Sonra yedi gün istedim. Bu da işe yaramadı. Şimdi en az bir yıl gerekiyor ve ondan sonra da bir tarif yapabileceğimden emin değilim."
