Sevmek, uyuşturucu almak gibidir. Başlangıçta kendini iyi hissedersin, bütünüyle verirsin. Ertesi gün, daha fazlasını istersin. Henüz zehirlenmemiş, o duygudan hoşlanmışsındır ve onun üzerindeki egemenliğini sürdürebileceğini sanırsın. Sevdiğin kişiyi iki dakika düşünür, sonraki üç saat boyunca unutursun. Ama, yavaş yavaş onun varlığına alışır, ona bütünüyle bağımlı hale gelirsin. Böylece, onu üç saat düşünüp iki dakika unutmaya başlarsın. Yakınında değilse, bağımlılarının uyuşturucu bulamadıkları zaman hissettikleri şeyi hissedersin. Uyuşturucu bağımlılarının, gerek duydukları şeyi bulamadıkları zaman hırsızlık yaptıkları, kendilerini aşağıladıkları gibi, aşk için her şeyi yapmaya sen de hazırsındır. İşte bu yüzden, seveceğimiz kişi, yanımızda tutabileceğimiz kişi olmalı.
Senin yerinde olaydım,
ağırbaşlı dudağımda Ölür de öpücüklerim, Hizmet etmezdi kimsenin aşk tatlarına.
Yazık değil mi ama
bir nazlı melek vücudu Sevilmeden ölsün? Senin yerinde olaydım, hayır, severdim ben: Kendi güzeiliğimi başlardım ilk sevmeye.
Bu gönül için bir hak:
Biraz da kendini sevmek değil midir, yaşamak?
Sevmek bile bir şeylere mecbur etmemeli insanı. Önce kendini sevmeli insan.
Sayfa 325Kitabı okuyor
Kendini sevmek, ömür boyu sürecek bir aşk hikâyesinin başlangıcıdır.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Kendini sevmeyen birini kimse sevmez. Suçlu hissetmiyorum artık. Sevemediğim insanlar için vicdan azabı çekmiyorum. Kimseyi sevmek zorunda değilim. Ve kimsede beni...
Sayfa 342Kitabı okudu
"Üzerinde yaşadığımız topraklar, çatışmanın değil ahengin, bölmenin değil birleştirmenin, nefretin değil sevginin, kibrin değil tevazuun köklü geleneğine sahiptir. Bu topraklarda kendini sevmek; aynı coğrafyayı paylaştığımız farklı din ve kökenlerden insanları da sevmek, ortak hikayelerle ağlayıp gülmek, 'öteki'yle tamamlanmak demektir."
Sayfa 228Kitabı okudu
"Önce 'Ben varım!' diyecek insan. Nasıl? Gerçeğin hammaddesi sevgidir, aşktır Mina. Ancak sevgi frekansından yaşamla kendi gerçeğinde yol alabilirsin. Bunun içinde dönüşüm önce kendini kabul ve o kabulün doğal getirisi olarak, kendini sevmek ile başlar."
"- sevmek için asla çok geç değildir."
Zirâ insanoğlu sevdiğinin haliyle hâllenir. O hâlde, iyi halle hâllenmek için o hâle sahip olanı sevmek lâzım gelir. Bu ise, tabiî temâyülü egoizm olan nefsin hâl-i tabiisine bırakılmakla olmaz. İşte burada nefsânî temâyüllere karşı vahiyle terbiye edilmiş aklı ve iradeyi kullanmak ve iyi tesirlere mâruz kalınacak insanlara yaklaşmak, onlarla dost olmaya çalışmak lazımdır. Bu da kendini yönlendirmede belli başlı müessirlerden biridir. Zira herkesin bildiği gibi iyi yola da arkadaşla gidilir, kötü yola da!.. Bu sebebledir ki, Cenâb-ı Hak "İyilerle beraber olunuz." buyurmaktadır.
Kendini sevmek bencil olmanın tam tersidir. Kendi içimizde iyi hissetmek sevgiyle dolu bir kuyumuzun olması gibidir: Başkalarına verecek bir sürü sevgimiz vardır. Boş bir kuyudan su çekemezsiniz; içimizde kendimize karşı nefret ve güvensizlik olduğunda, başkalarına sadece onları verebiliriz.
