Karşılıksız Aşk( en uygun başlık)
Leylim leylim diye diye bizi de bu sevginin içine nasıl çektin anlamadım ki..
Ahmed Arif bir yanda yaşadığı sürgün günlerini , yaşadığı siyasi baskıyı, içsel dünyasını en çok da Leyla Erbil'e olan aşkını öyle güzel anlatıyor ki insan hayran kalıyor..
Çok güzel sevmiş ,keşke karşılıklı olan bir duygu olsaydı ,gerçi bizimki her şekilde umudunu kaybetmiyor .Leyla'sı evlendiği hâlde hâlâ daha ona mektup yazan Ahmed Arif şimdilerdeki neslin aşk anlayışı ile uzaktan yakından alakası olmadığını görüyoruz.
"Mezara kadar götüreceğim tek sevdasın. Bunu unutmamanı istiyorum." Böyle güzel sevenlere denk gelin.
Mektup türünde kitaplar okumayı sevenler için çok doğru adres bu kitap..
Tanrı biliyor ya, çoğunlukla bir daha uyanmama arzusu, hatta ümidiyle yatağa giriyorum: ve sabahleyin gözümü açıp yine güneşi görünce neşem kaçıyor. Ah keşke huysuz biri olabilsem, suçu havaya, üçüncü bir şahsa, başarısız bir girişime yükleyebilsem, o zaman keyifsizliğimin katlanılmaz sıkıntısı yarı yarıya azalırdı.
Keşke biri bana açıklayabilseydi; neden her şeyi yitirdiğimi.
...keşke harabeler içinde yetişen bir insan olsaydım, yıkıntılarda gelişigüzel duragelen duvarlara ve böylelikle bana her yönden yansıyan güneşin kasıp kavurduğu biri olsaydım, başlangıçta kendi niteliklerimin baskısıyla güçsüz de kalsam içimdeki yabanotunun gücüyle olumsuzlukları aşar, yetişir büyürdüm.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Kendimden özür dilerim.
1. Pişmanlık:
Keşke başkalarının benden beklediği gibi değil, kendi istediğim gibi yaşayacak cesaretim olsaydı.
2. Pişmanlık:
Keşke bu kadar çok çalışmasaydım.
3. Pişmanlık:
Keşke duygularımı ifade edecek kadar cesur olsaydım.
4. Pişmanlık:
Keşke arkadaşlarımla bağlantımı koparmasaydım.
5. Pişmanlık:
Keşke daha mutlu bir hayat yaşamak için kendime izin verseydim.
“Doğa’nın uçsuz bucaksız Huzur’u ana kucağı gibidir, çünkü tanımaz beni; atomların, sistemlerin uzak dinginliği, hakkımda hiçbir şey bilmediği için öyle kardeşçe davranır ki... Minnetimin bir ifadesi olarak enginliğinize ve huzurunuza bir dua okumak isterdim, nihayet onların sayesinde başardım kuşkuların, şüphelerin gölgesinde sevebilmeyi; bizi dinlerken bile dinleyemeyişinizi dinleyebilsem keşke, bakan gözlerinizin yüce körlüğüne baksam, bu hayalî gözler ve kulaklarla dikkat etseniz bana, dikkatli Hiçliğinizin huzurundayken, geri dönüşsüz bir ölümün mutluluğunu duysam; ve başka bir hayat umut etmeden hiç olmanın tadını çıkaran, bütün maddelerin tinsel renklerine sahip başka varlıkların olması ihtimalinin de, bütün Tanrıların da ötesine geçsem.”
“Şimdi konuşuyorum, seneler sonra da konuşmayacağım. Hiçbir zaman karşılarına çıkmadan intikam almayacağım. Düştüklerinde iyi olmuş bile demeyeceğim. Benim kelimelerim sesimden çıkıp tek tek çarpmayacaktır. Keşke bunun için biraz olsun bilseydiniz.”
“Ey alacakaranlıkta yükselen yüce dağlar, ay ışığında adeta daralan sokaklar ah, keşke bilinçsizliğiniz, saf Madde’ye özgü, yargıdan, duyarlılıktan yoksun, duyguları, düşünceleri, ruhun şaşkınlıklarını barındıracak bir yeri olmayan tinselliğiniz bende olsaydı! Ağaçlar, ey ağaçlar, içimi açan yeşilinizle kaygılarımın ve acılarımın alabildiğine dışındasınız, sıkıntılarıma devasınız, çünkü dertlerime çevirecek gözünüz, o gözlerin dibinden bakıp da bunalımlarımın değerini anlamayacak, onlarla alay edecek bir ruhunuz yok!”
Kaybolan yıllarımı değilde, insanlara olan güvenimi keşke geri verseler bana
"Keşke dalgın olabilsem,
O zaman düşüncelerim kederlerimden kopardı."
Sayfa 169Kitabı okudu
"Keşke insanlar da yunuslar kadar iyi olsaydı"
"Baba her zaman bir hayatın ne kadar uzun olduğunun değil ne kadar güzel geçtiğinin önemli olduğunu söylerdi ve sanırım bu arkadaşlıklar için de geçerli. Burada Benjamin'le geçire- ceğim ne kadar zamanımın olduğunu bilmiyorum ama sahip olduğum bu zamanın kıymetini bileceğim. Keşke Baba'yla geçirdiğim zamanların kıymetini de daha çok bilseydim. Hiç kimseyi yanınızda tutamıyorsunuz. Hiçbir şey, sonsuza dek sürmüyor... "
