Bir Dicle farz ederdim hayatı, etrafı saz;
Ömrümü, bahar yüklü zincir gibi kelekler.
Ve derdim: "Çıkmam artık keleklerden dışarı kış ve yaz.
Her doğan gün ufkuma yeni bir güneş ekler."
Güneşsiz ve keleksiz Dicle akarmış meğer.
(KELEKLER ŞİİRİ)
Sayfa 50Kitabı okudu
Bu yazdığım ikinci şiir olacak bugün
birincisini de henüz bitirdim, soğudum
sevgilim okurum sen lütfen yabancı mısın kalma ayakta
üç kıtalık bir şiir olacak bu hesapta
İkinci kıtaya başladım yedi kelimelik ilk dize
saydın yedi işte artık sevgilim değilsin
ama yine de bu şiiri bitirmeli, bakıyorum biter de
arkadaş kalabiliriz ben artık çok istemesem de
...
Sayılı Dize Çabuk Biter
ALÇAK GÖNÜLLÜ ŞAİR, YÜZ YAŞINDA
1916 doğumlu Behçet Neçatigil, bu yıl yüz yaşında. Üstat nedense, doğduğu günü kendi sözlüğünde belirtmemiş; ancak 16 Nisan'da dünyaya geldiği biliniyor.
Behçet Hoca 13 Aralık 1979'da yaşama gözlerini yumduğunda altmış üç yaşındaydı. Bir alçak gönüllülük simgesi gibi yaşamıştı. Birçok şiiri de sade yaşamların yorumunu yansıtmaz mı?
Her şey araya giriyor, aradan çıkıyor
Arada çocuklar doğuyor, büyüyor, yürüyor
Arada evler, evlenmeler, ölümler duruyor
Arada yaz kış bahar, dünya dönüyor.
Türk edebiyatının bağımsız, özgün ve seçkin bir şairi olduğu halde, kendini şair, yazar, edebiyat tarihçisi olarak değil, emekli bir öğretmen olarak gösterirdi.
Bilirkişi olarak çağrıldığı mahkemede, yargıç ona mesleğini sorunca; "emekli edebiyat öğretmeni" diyecekti.
Öğretmenlik unvanını göğsünde bir madalya gibi taşıdığı söylense yalan olmaz. Topluma insan yetiştirme mesleği olan öğretmenliği, kutsal bir görev gibi yerine getirdiğini yakınlarının tanıklığıyla öğreniyoruz.
Kendi gibi bir Türkçe öğretmeni olan Huriye Hanım'la evlendiklerinde, balayı için Bursa'ya giderler. Bursa Çelik Palas'ta baş başa birkaç gün geçirmek, genç evliler için büyük lükstür.
Behçet Hoca, o birkaç günlük balayında bile -inanılmaz bir görev duygusuyla- öğrencilerinin sınav kağıtlarını yanında götürür!
Anısına saygıyla.
Günün şiiri:
SEN OLMASAN HAYATIMDA
Sen olmasan hayatımda
Kış kesilir donar yürek
Göklere çıkar altımda
Taş kesilir konar yürek
Diyebilseydim
Anladım diyemem ki! Suçluyum Belki ben anlatamadım sana kendimi Tutuştum, yandım da yokluğunda her gece Yine gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi Her gün her dakika seni özlerdim Bitmezdi kederim senin yanında bile Susardım, gözlerime baktığın zaman Mermer bir heykelin çaresizliğiyle Oysa neler düşünürdüm sen yokken Sana kavuşunca neler söylemek isterdim Dakikalar bir ışık hızıyla geçerdi Ayrılık başlayınca ben biterdim En kötüsü beni koyup gitmendi O öyle bir yalnızlıktı anlatılmaz Hep yarım kalmış heyecanlar hazlar içinde Biterdi bir kış, geçerdi bir yaz Ve nice yıllar kovalardı birbirini Gözlerimde gitgide büyürdü mesafeler Bütün teselliler uzaklarda kalırdı Bütün çiçekleriyle solardı bahçeler Ne olurdu saadetlerin en büyüğü İşte ellerimde al, diyebilseydim Anlardın, ve hiç gitmezdin, değil mi Bir gün duyduğum gibi kal diyebilseydim.
Copyright © omfkskn.blogspot.com Sitesinden Alındı : omfkskn.blogspot.com/2016/12/diyebil...
Sayfa 1
Deli Olmak İşten Değil
Düşüncem var, dağlar kadar Deli olmak işten değil Bende kış, alemde bahar Deli olmak işten değil İşiten yok, ağla bağır Tanrı dilsiz, alem sağır Düşünceler öyle ağır Deli olmak işten değil Arzu, o bitmeyen yarış Kara toprak sona varış Ömür dediğin bir karış Deli olmak işten değil Sonsuzluğa giden gemi Sürükler de düşüncemi Vehim sarar her gecemi Deli olmak işten değil Karanlık mal oldu bana Gerçek hayal oldu bana Dostlar! bir hal oldu bana Deli olmak işten değil
Copyright © omfkskn.blogspot.com Sitesinden Alındı : omfkskn.blogspot.com/2016/12/deli-ol...
Sayfa 1
Vaktiyle büyük bir devenin bir bası varmış...
Başsız deve olmaz ya, masal, neyse; bütün gün
Yaz kış, bu beyinsiz, bu çürük baş
Sayfa 49 - Sosyal YayınlarKitabı okudu
Bu karda son krizantemler artık ölmüştür.
Bütün soğuktan ölür
Şikeste dalların üstünde titreşen kuşlar.
Dışarda her yer kar...
Bu kış semasının üstünde ay da buz tutmuş.
Uzakta bir baykuş
Beyaz mesafeye meş’um ü nagehan uludu...
Ziyadeleşti buğu
Şu ince.camlann üstünde... Ey kadın gelme...
Hayır... Sakın gelme...
Bak akşam oldu, ocak söndü, lamba yok, boş oda;
Dışarda yollarda
Kalan köpekleri rüzgârlar işte donduruyor...
Ve bir saat vuruyor
Uzakta... bak... gece geç, şimdi nısf-ı leyi oluyor;
Bu yolda gelmek zor;
Ayakların yorulur, dizlerin üşür, gelme
Bu boş kalan evime...
Sayfa 89 - Sosyal YayınlarKitabı okudu
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Sayfa 295 - Sosyal YayınlarKitabı okudu
MİSAK MANUŞYAN
Adıyamanlı Misak
Artun Mimar, II. Dünya Savaşı’nda Fransa’da Naziler’e karşı direnişin sembol ismi olan Adıyamanlı komünist militan ve şair Misak Manuşyan’ı kurşuna dizilmesinin 69. yılında bizlere yeniden hatırlatıyor.
Artun Mimar
Bazıları onu gamlı bir şair olarak tanır, bazıları bir komünist çetesi lideri, bazıları ise düşmana karşı mücadele
Kış Bahçeleri
...
İçlenme tabiattaki yekpare kederden,
Yas tutma dağılmış diye kuşlarla çiçekler.
Onlar dönecektir yine gittikleri yerden,
Onlarla giden günlerimiz dönmeyecekler.
Sayfa 109 - Faruk Nafiz ÇamlıbelKitabı okudu