72. Koğuş
Orhan KemalYorumlar ve İncelemeler
Babasını öldürenleri öldüren Rizeli kaptan ve bir somun ekmeğe muhtaç garibanlardan oluşan adembabaların koğuşunu; sahip olduğu her şeyi, cezaevinde aşık olduğu bir kadın uğruna kaybeden bir adamın hikayesini konu almaktadır kitap .
Baş karakterin saflığı ve delikanlılığı arasında sıkışmış ruhu, olaylarda bir haber etrafında dönen olaylar gerçekçi bir şekilde tasvir edilmiştir.
Kitap kısa olmasına rağmen , bunca duygu, bunca insan nasıl sığmış içine, Orhan Kemal ne büyük yazar böyle. Yoklukta herşey kıymetli, bunu anlatıyor işte, bakıyorsun aşkın hayali bile delirtiyor insanı ve birbirine muhtaç olan, öyle sandığın insanlar, aynı kaderi paylaşan, hiç utanmadan satabiliyorlar birbirlerini. Orda bile düşmek var, yükselmek var, üç kuruşa
dönüyorlar sırtlarını.
72. Koğuş 
Orhan Kemal
Aslını yitiren insanlık!
"Her zaman tok olmak ne iyi!
İnsan rahatça uyuyor..." (s.50).
Edebiyatımızda ismi, yazdığı roman, öykü, oyun ve şiir gibi farklı türlerdeki eserleriyle en büyük ustalar arasında anılan yazarlarımızdan biri de Orhan Kemal'dir. O, her ne kadar edebiyatın hemen her dalında eserler vermiş olsa da daha çok toplumsal gerçekçi türde kaleme
72. Koğuş İncelemesi
Türkiye’nin yetiştirdiği en büyü toplumcu gerçekçi yazarlarından olan Orhan Kemal , 72.Koğuş kısa romanı ile bizi 1940’ların hapishanesine götürüyor. Üstüne üstlük hapishanenin en yoksul koğuşu olan 72.Koğuşa…Bu koğuşun ne penceresi vardır ne de döşeği. Doğru düzgün tayını bile yoktur bu koğuşta kalanların. Çoğu zaman aç girerler yatağa. Kışı
·
Puan vermedi
Derin çukura yuvarlanmış insanların en yakınını dahi 3 kuruş uğruna kaybedecek kadar alçalmış olanların dünyasını anlatıyor.
Direnişin sesini duyuruyor. Okunmasını tavsiye ettiğim kitaplar arasında Orhan Kemal 
72. Koğuş
72. Koğuş hapishanenin en yoksul mahkumlarının kaldığı koğuştur. Bu koğuşta yaşamak gerçek bir hayat mücadelesidir. Orhan Kemal'in bu romanını okurken cezaevi koğuşunun beton zemini ayaklarınızı üşütür, camlardan giren soğuk yüzünüze çarpar, yokluktan ve yoksulluktan elde avuçta ne varsa satan mahkumların umutsuz yüzleri gözünüzün önüne gelir. Kaptan'ın cömertliği sayesinde aylar sonra koğuşa giren etli kuru fasulyenin kokusu burnunuza gelir, yanında ezilen soğan gözlerinizi yakar. Belki de şimdiye kadar önünüze gelen hiçbir kuru fasulye bu kadar güzel kokmamıştır. Romandaki anlatım harika bu yüzden sanki okurken her şeyi koğuştaymış gibi hisseder ve yaşarsınız.