Kral Lear kitabında; "Oysa benim ruhumda savaş var. Durmadan ölüyor içimdeki insanlar..." der.
Hep böyledir, insanın hayat içinde kavgası bittiğinde, içinde biriktirdiği tüm silahları kendisine doğrultur.
Rakibi olmayan savaşın, kaybedeni olmadığı gibi galibi de yoktur...
Güzel kitapların tümünü tüketmiş gibi hissediyorum. Kurgudışı hariç; okuduğum roman, hikâye... hiçbir kitaptan keyif alamıyorum. Çok basit geliyorlar artık. Sadece bilim, felsefe, psikoloji falan okuyunca da ruhsuzlaşmış hissediyorum.
Onuncu Köy ... Keşke hiç okumamış olsam şu kitapları. Şöyle bir edebî ziyafet istiyor canım. Acil hafıza sildirme teknolojisi istiyoruz; mucidlere duyurulur.