Herkes gibi olmaya çalışıyorum. Bu bir tuzak ve ve ve az sonra düşeceğim. Ben de herkes gibi bir insan olmalıyım? Nasıl?
İçimdeki tutku ölüyor efendim, ağır ve acı... Bu incelemeyi bana yazdıran tamamen o! Gözlerim, gözlerim iyice açılmalılar. Yoksa yine her şey parmaklarımın arasından kayıp gider, eminim. Nasıl? Uykusuzum, yalnızım, bomboşum, bulanıyor, durun durun, bulanıyor... İçimde yine o pis şey var. Bulantı.
Yolculuklar, hayatımız için en iyi okuldur derler. Ben gezdim, gezdim, peki ellerimde ne kaldı? Bu soluk, kuru ellerimde?
Geçmişim, onu nerede saklayacağım? Geçmiş, cebe konmaz ki...
Karardım baylar, bulanıyor. Nasıl? Üstelik kendi geçmişimi bile elinde tutabilecek gücü olmayan ben, başkasınınkini kurtarmayı nasıl umabilirim?
Sadece varlık var. Varlık yoksa, hiçbir şey yok. Peki o zaman hayatın anlamı ne? Onu bu kadar uzaklarda aramak zorunda mıyız? İnsanlar, insanlar hayranlık duyulacak yaratıklardır. Durun, yine kaplıyor bulantı... Nasıl?
Unutuldum, fazlalığım. Ölüyüm ama şükür ki farkında değilim bunun. Ve en önemlisi, artık yalnız değilim beyefendi. Hiç yalnız kalmayacağım.
