Çocuklar, sadece birilerinin çocuğu mudur yoksa birey mi? Peki insanlar, çocuk sahibi olduktan sonra sadece ebeveyn midir artık yoksa kendi yaşamlarına yine devam edebilirler mi?
Kitap bir anlatı, üçüncü tekil şahıs ile yazılmış, sert cümleleri var. Çocuk sahibi olan kişilerin yaşadıkları bir yana bu süreçte çocuğun nasıl etkilendiği, onun neler yaşamak istediğine de göz kırpıyor Peter Handke.
Şöyle diyor kitapta: "Ve adam, himayesindeki adına da hep şuna inanmaz mıydı: "Benim için iyi olan, senin için de iyidir (ya da tersi)"?" Bunun böyle olmadığını, olmaması gerektiğini düşünüyoruz satırları okurken.
Sahiden de öyle; herkesin hikayesi biricik, herkes kendi yaşadıklarının izinden gidiyor, herkesin çocuk ya da ebeveyn olma hikayesi farklı. Çocuğun Öyküsü bunların farkındalığına ulaşmayı sağlıyor ve şöyle vurucu bir cümle bırakıyor okura: "... ve iradesi dışında dilinin ucuna gelen bir cümle: "Kurtarmak mümkün mü çocukları?"