Nobel Edebiyat Ödülü’ne aday gösterilen ama ödüle sahip olamayan Henry James’in romanlarında çoğunlukla kadına ve kadınların iç dünyalarına göndermelerde bulunduğu görülmektedir.
Daisy Miller; yazıldığı dönemin ve hatta günümüz erkek aklının kalıplarına sığmayan, istediğiyle flörtleşen, istediği zaman istediği kişiyle gezen, dikkatleri üzerine çeken, üslubuna ve usturubuna baskı uygulanmaya çalışılan, ama kendi kişiliğinden vazgeçmeyen, coşkulu bir karakterdir.
Aslında yazarımızın sahip olduğu arkadaşlarından birisi, Amerikalı bir anneyle tanışmıştır. Anne; doğal ve özgür davranışlarıyla dikkat çekmek, göz önünde bulunmak isteyen kızından bahsetmiştir. Bu durumun Henry James’e açılması sonucu yazma isteği uyanmış ve daisy miller kaleme alınmıştır.
İlk etapta editöre atılan bu kısa öykü, hiçbir yorum yapılmadan yazara aynı şekilde geri dönmüştür. Editör bu öyküyü “Amerikan kızların aşağılanması” olarak algılamıştır. Ama sonrasında eser bir şekilde değer görmüştür. Hatta o dönemde Boston’da korsan baskıları bile çıkmıştır.
Aslına bakarsak, hikâyenin temelinde yatan şey; kuruluk, monotonluk, saflık… Hoşgörünün kaybolmadan akıp gitmesidir.
