Distopik ve iç karartıcı bir dünya. Hukukun ve insanlık tarihinin en temel ilkelerinin altüst edildiği bir dünyada yaşayan Josef K.’nın hikayesi. Kafka kitabın içinde kelime oyunu da yaparak aslında kitabın kahramanının kendisini olduğunu açıkça belli etmiştir. Bu yüzden gözlemci bakış açısıyla yazılmasına rağmen aynı zamanda Kafka’nın iç dünyasının dışavurumudur bu eser. Kafka’nın tasvir ettiği bu dünyada hukukun ve adaletin en temel ilkeleri olan; masumiyet karinesi, adil yargılanma, mahkemelerin bağımsızlığı, suçun açıkça isnat edilmesi, savunma hakkı, aklanma hakkı, yargıçların bağımsızlığı ve mahkemenin her bir ögesinin görevi gibi temel ilkeler ve düsturlar bu dünyada adeta yok sayılmış ve rejimin ve diğer insanlardan üstün olanların istekleri doğrultusunda şekillenmiştir. İşte böyle bir dünyada aklanmaya ve hakikati ortaya çıkarmaya çalışan hikaye kahramanımız bu uğurda mücadele verdikçe bu dünyayı tanımaya başlamış ve bu karanlık dünyanın kahramanlarıyla bu dünyada aklanmanın mümkün olmadığının farkına varmıştır ancak bu farkındalık herhangi bir değişikliğe sebep olmamıştır maalesef. Kafka bu absürt romanıyla bizlere birçok hayati mevzuyu çarpıcı şekilde gösteriyor. Son olarak da hikayenin sonundaki kaçınılmaz sonun aslında insanlığın kaçınılmaz sonu olduğunu anlıyoruz.
