Yaşar Kemal, Denizküstü’de Anadolu’dan göçüp, İstanbul’un küçük bir sahil mahallesine yerleşmiş olan insanların hayalleri, umutları, yaşamları, dedikoduları, nasıl yozlaştıkları, insanlıklarını kaybettikleri, yalanları, zalimliklerini anlatıyor. Balıkçı Selim ve katil Zeynel ana karakterler olmasının yanında, güçlü yardımcı karakterlerde bulunuyor.
Balıkçıların çok para kazanabilmek için, o güzelim yunusları nasıl öldürdükleri, Yüreği güzel Selim Balıkçı’nın üzüntüsü, insanları durdurmaya çalışması, o balıkçıdan diğerine koşturması çabaları, o kadar güzel anlatıyor ki, sanki ben de Selim Balıkçı gibi orda oraya onun yanında koşturuyorum.
Zavallı Zeynel, öksüz, yetim, çocukken bu mahallede yaşamaya başlıyor, herkes horluyor onu, bütün işlerini yaptırıyor, parasını vermiyorlar, güçleri yetiyor ya, ezdikçe eziyorlar ve sonunda katil Oluveriyor Zeynel. Sonunda dediğime bakmayın, kitabın başında bu olay gerçekleşiyor, spoiler vermiyorum katil Zeynel’in polisten kaçışları, medyanın Zeynel’i büyüterek günden güne gangster haline çevirmesi de o kadar detaylı anlatılıyor ki, ben yine Zeynel’le birlikte İstanbulda sokak sokak, semt semt kaçıyor gibiyim.
Yaşar Kemal o kadar ustaca yazıyor ki, okuyucu ( belki sadece ben böyleyimdir :) her karakterle birlikte kitabın sayfalarını yaşıyor.
Bu ana tablonun yanında, istanbul’un farklı semtleri, çamurlu sokaklar, tekneler, gecekondular, balıkçılar, kahvehaneler, hanlar, İstanbul’a dair tarihi mekanlar kusursuzca anlatılıyor.
İyi ki bizim coğrayamızda yaşamışsın Yaşar Kemal.
