8.0
208 Kişi
532
Okunma
137
Beğeni
6,4bin
Gösterim
320 sayfa ·
Tahmini okuma süresi: 9 sa. 4 dk.
Basım
Türkçe · Türkiye · Bordo Siyah Yayınları · Temmuz 2012 (İlk yayınlanma: 2005) · Karton kapak · 9786053540946
Orijinal adı
Esrâr-ı Cinâyât
Diğer baskılar
Ahmed Mithat Efendi’nin yazınımızda polisiye romanın ilk örneği sayılan Esrâr-ı Cinâyât (Cinayetlerin Sırrı) romanı, hem sürükleyici konusu, hem de yazarın kendisine özgü anlatımlarıyla dikkati çekmektedir. Bir gazetenin cinâyet haberiyle başlayan zekî ve becerikli müstantik (polis dedektifi) Osman Sabri, kılık değiştirme ustası olan yardımcısı Necmi ve kendisini halkın sesi olarak gören gazetesi yazarının çabalarıyla, yüksek düzeydeki bir görevlinin koruduğu kalpazan çetesinin ortaya çıkarılmasıyla sonuçlanan yapıt, yayımlandığı dönemde olduğu kadar bu gün de ilgiyle okunacak bir ustalıkla kaleme alınmıştır.
Benzer Kitaplar
Kitap Fiyatları
Bkmkitap
₺7,00
Kargo bedava ve kapıda ödeme imkanı
Fidankitap
₺8,40
Hızlı ve güvenli kitap alışverişi
Tamadres
₺9,10
DR
₺7,70
İdefix
₺7,70
Kitapyurdu
₺14,95
SEPETE EKLE
Puan ve İncelemeler
8.0
10 üzerinden
208 Puan · 56 İnceleme
268 syf.
·
9/10 puan
Esrar-ı Cinayat
Edebiyatımızın ilk polisiye roman örneği olan bu kitap, Öreke Taşı adlı denizin ortasında bulunan ve büyük dalgaların hedefi olan bir kayada gerçekleşen cinayet ile başlıyor. O kayaya giden kişilerin dönmediği ağızdan ağıza yayılan bir efsane olmuştur.
Sorgu savcısı bu olayı araştırırken Beyoğlu'nda bir intihar olayı gündeme gelir. Bu iki olayın birbiriyle bağlantılı olduğu düşünülür ve birçok olay açığa çıkar. Dönemin adalet sistemi, suçların boyutları ve adalet kavramı gibi birçok konuya değinilmiş.
Ahmet Mithat Efendi' den okuduğum ikinci kitap ve yine bayıldım. Yazıldığı döneme göre harika bir kurguya sahip ve akıcı bir kitap. Eski kitapları okumaya başlarken genelde sıkılırım diye korkuyorum ama bu kitapta asla öyle bir şey yaşamadım. Ahmet Mithat
Okuyacaklarıma Ekle
268 syf.
Ahmet Mithat Efendi'nin okuduğum ilk eseri. Kendisine bu kadar fazla eser ortaya koymasından dolayı ön yargıyla yaklaşmıştım ancak ilk Türk polisiye romanı olarak kabul edilen bu eser şaşırtıcı bir şekilde beklentilerimin üstünde çıktı.
Giriş bölümünde Öreke Taşı ve adayla ilgili yapılan uzun betimlemeler ve ağır cümleler bu roman bana göre değil düşüncesine sürükledi. Ancak ilk bölümden sonra betimlemeler azaldı ve olayın sürükleyiciliğine kapıldım. Olaylarla ilgili detaylar çoğunlukla gazete haberleri üzerinden veriliyor. Bence bu, romanı diğer polisiye romanlardan ayıran en önemli husus. Her gazete haberi geldiğinde heyecanla sanki gerçekten de gazete haberini bekliyormuş hissine kapıldım. Karakter betimlemelerinin basit ve nükteli şekilde yapılması hoşuma gitti. Ayrıca düz bir polisiye romanı değil, roman içinde dönemin hukuk sistemi, tarihi izleri, insanların kötülükleri, bürokrasi, aşk, mizah gibi çeşitli konuları bulabiliyorsunuz. Özellikle aşk tasvirleri hoşuma gitti. Dolayısıyla yavan bir roman değil. Tüm bunlar Ahmet Mithat Efendi'ye neden Hace-i Evvel lakabıyla hitap edildiğini bir kez daha anlamama sebep oldu.
Romanın orta kısımlarında cinayetle ilgili tahminler yapmaya başladım ancak o türde bir roman değil. Birkaç kısımda mektuplar içerisinde ipucu verilerek size olayı çözdürmeye çalışsa da genel anlamda sizi olayların dışarısında tutuyor ve gözlemci olarak takip ediyorsunuz. Yazarın ustalığı ve diğer yardımcı konulara hakimliği olmasa bu kadar basit bir olayın böylesine büyük bir merak etkisiyle okunacağını zannetmiyorum. Sadece cinayet üzerine yoğunlaşan kişiler için roman sıkıcı ve uzun gelebilir. Genel anlamda başarılı bir roman olduğunu ve başta hukukçular olmak üzere polisiye roman seven herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum.
Okuyacaklarıma Ekle
268 syf.
·
7 günde
·
8/10 puan
Tanzimat Dönemi Polisiyesi: Esrar-ı Cinayat
Ahmet Mithat Efendi, "Esrar-ı Cinayat" ile Türk edebiyatında polisiye türünün ilk örneğini vermiştir. Kitaba yaklaşırken bunun bilincinde olursak daha doğru olacaktır.
Ahmet Mithat Efendi, romanda Öreke Taşı'nda üç cesedin bulunması ve bu olayın soruşturulmaya başlanmasıyla bizi karşılıyor. Bu olayı soruşturan Osman Sabri Efendi, bu olaydan bir süre sonra bir başka olayı soruşturmakla görevlendiriliyor: Halil Suri'nin ölümü. Osman Sabri Efendi, ipin ucunu çektikçe bu iki olayın bağlantılı olduğunu fark ediyor. İpi çekmeye devam ettikçe Hediye Hanım, Kalpazan Mustafa ve Mecdeddin Paşa karşımıza geliyor. Özellikle Mecdeddin Paşa, Osman Sabri Efendi'nin üstüdür ve Ahmet Mithat, bu kişi üzerinden Osmanlı'nın adalet kavramını ve sistemini kurcalıyor bu nedenle romanda merak duygusunun yanı sıra eleştirel bir bakış açısının da olduğunu belirtmeliyim.
Osman Sabri Efendi, bu ölümlerin arkasındaki sır perdesini kaldırdıkça başı da belaya giriyor. Peki olayları çözebiliyor mu, kendi suçsuzluğunu kanıtlayabiliyor mu; bunları öğrenmek için kitabı okumanızı öneririm.
Kitabın dilinden korkmayın. Ahmet Mithat, "İlkokul Hocası" unvanı gereğince sade bir dil ve akıcı bir üslubu yeğler eserlerinde. Burada da bu tarzı görüyoruz. Elbette aradan geçen yaklaşık 200 yıl nedeniyle ara ara miadı dolmuş kelimelere denk gelsek de romanın genelinde sade bir dil var. Tabii Türkiye İş Bankası Kültür Yayınlarının kitabı günümüz Türkçesiyle yeniden basması güzel olmuş.
Ahmet Mithat, biraz "meddahlık" geleneği sebebiyle romanın akışına "kendini göstererek" müdahale ediyor ama bu anlayışı artık "postmodern" romanlarda da gördüğümüz için bunu sorun olarak ifade edemeyiz.
Bu yazı da biraz dağınık oldu ama Ahmet Mithat etkisi deyip geçelim.
İyi okumalar dilerim.
Okuyacaklarıma Ekle
268 syf.
·
5 günde
·
7/10 puan
Derken adama aniden...
Merhabalar,
Kendi adıma Tanzimat romanına karşı “Yeşilçamvari” bir sempatim olduğunu belirteyim.
Bir kere, Tanzimat romanlarındaki dönem atmosferi eserlerdeki “tüm kusurları” görmezden gelerek keyifle okuma yapmamı sağlıyor.
Özellikle Ahmet Mithat romanındaki “bilgiçlik” ve “meddahlık” tınısına bayılıyorum.
“Esrâr-ı Cinâyât” özelinde bakacak olursak “Türk edebiyatında ilk kez denenen” bir tarz çıkıyor karşımıza: polisiye.
Günümüz polisiyesinin üst seviye kurgularıyla baş edemeyecek bir seviyede olsa dahi bu roman çok özel. Dönemin hukuksal düzenine getirdiği eleştirilerin dozu ve yerindeliği çok kıvamında.
Eski İstanbul atmosferini günümüze taşıması açısından da harika bir kaynak.
Bir diğer güzel ayrıntı ise “gazete içinde gazete” kurgusuydu. Bölüm bölüm tefrika edilen roman, içeriğinde de gazeteyi enstrüman olarak kullanarak kurguya güzel bir “modern” hava katmış.
Sonuna gelecek olursak...
Ah ah...
Şu Tanzimat romanındaki “oldubitti”lik...
Hem seviyoruz hem de ah çekiyoruz. Bize bunu yaşattıkları için teşekkürler hepsine.
Mutlaka okunmalı.
Okuyacaklarıma Ekle
268 syf.
·
6 günde
·
10/10 puan
Bu kitabı daha önce bir senarist, bir yapımcı farketmiş olsaydı dizisi çoktan çekilirdi ve hatrı sayılır reytingler alırdı, bundan adım kadar eminim.
Yazar, kitapta olayları anlatırken, halka nasihat vermek odaklı, gerek felsefe gerek tarihi örneklerle insanlara doğru yolu gösterme hedefinde.
Aslında kitaba ilk bakışta sonunu az çok tahmin ettim fakat o arada geçen olaylar beni ziyadesiyle etkiledi ve gerek güldüm gerekse vay be diyerek hayranlığımı dile getirdim.
İncelememi bitirirken şunu da söylemek isterim ki; kimse bizim edebiyatçılarımızı küçümsemesin, okuduğunuzda pişman olursunuz yoksa.
Okuyacaklarıma Ekle
Okurlar
Kadın
% 66.9
Erkek
% 33.1
0-12 Yaş
13-17 Yaş
18-24 Yaş
25-34 Yaş
35-44 Yaş
45-54 Yaş
55-64 Yaş
65+ Yaş
© 2021 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.15