Insan haksızlık karşısında ne ile teselli olur? Romali filozof Boethius, vatan hainliği ile suçlanarak, zindanda idamini beklerken geçirdiği sürede Felsefe ile teselli bulmuş. Felsefeyi başucunda beliren bir kadına benzeten filozof ağır işkencelerle öldürülmeden once arkasında böyle harika bir eser bırakmış. Kitabın girişinde hayatına dair bir anlatı ve 5 kitaptan/ bölümden oluşan kitabın özeti mevcut. Kader, tanrısal öngörü, özgür irade başat konusu. Bir ve bütün olandan, her şeyin iyiye ulaşmak için sarfedilen bir çaba olduğundan ama kimisinin zayıflığından ve aciziyetinden dolayi kötülüğe, kötü eylemlere savruldugundan bahseder. Gecicilik, fânilik, sahtelik üzerine müthiş sohbetler eder Felsefe ile. Bu sohbetler sadece Boethius'u teselli etmez, yaşadığımız keder üzerine bize de teselli verir. Oyle tatlı bir sohbet ki bitsin istemiyor insan.. Bazan her şey karmaşık, zor ve sisli bir hal aldığında insan ne düşüneceğini şaşırabiliyor. Böyle durumlarda Boethius kadar şanslıysanız (sans diye bir şey yoktur der, hakli) 'Felsefe' sizin de başucunuzda bitebilir. Ha bir de, dönüşten bahseder, eve dönmekten.. "eve dön! şarkıya dön! kalbine dön!" diyen Özel'i de analım o zaman ..
