Öyle şahane hislere kapıldığım bir kitap okuyorum ki; her anı resmeden, her cümleyi, ve tabii duyguyu bir çeşit vecd halinde okuyorum.
(Kitapçı gezmelerinde, nadir şekilde sarıldığım kitaplara ekliyorum seni de.)
İklimler 'den bir köşeye yazdığım şu iki cümle...
"Gururum ve zayıflığım iyiliğimdem daha güçlü olabilir mi?"
"Yazgımızla isteklerimiz hemen her zaman çelişiyor."
“Kadınlar birer büyük çocuktur, Marcenat..
Masal duygularını yitirmemişlerdir
Hem onlar için gerçek yaşamın çerçevesi öylesine dardır ki,
hep sıyrılmak isterler bundan ...”