Kırmızı bisiklet, alıp çocukluğuna götürüyor insanı, hatırlayabildiği kadarıyla. Ne ara çocuk olduğunu, ne kadar yetişkin olduğunu kimi unutup kimi yaşatmaya çalıştığını düşünüyor insan, okurken. Bir ebeveyn olmayan beni umutla gülümsetti kitap hüzünlensem bile. Oğluyla ilişkisi, kimi zaman çaresizliği kimi zaman utancı içinde Dündar, ebeveynlikte duyulan kaygılarda yalnız olunmadığını hatırlatıyor belki. Ebeveynliğin mükemmellik olmadığını anlayabilmenin ışığı belki de. Keyifle okunacaktır, nefes almalık
