L'étranger
Albert CamusÖne Çıkan L'étranger Gönderileri
Öne Çıkan L'étranger kitaplarını, öne çıkan L'étranger sözleri ve alıntılarını, öne çıkan L'étranger yazarlarını, öne çıkan L'étranger yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Tutukluluğumun başlarında, bana en ağır gelen şey, özgür bir insan gibi düşünmemdi.Örneğin, içimden kumsalda olmak, denize doğru yürümek geliveriyordu. Ilk dalgaların sesini tabanlarımda duymayı, bedenimin suya girişini ve bundaki ferahlığı hayal edince, hücre duvarlarının birbirine çok yakın olduğunu hissediyordum. Ama bu, ancak bir kaç ay sürdü. Sonraları sadece hükümlüler gibi düşünür oldum. Artık avluda yaptığım günlük gezintiyi ya da avukatımın gelmesini beklemeye başladım. Vaktimin geri kalan kısmını oldukça iyi idare ediyordum. O zaman sık sık düşünüyor ve içimden: beni kuru bir ağaç kovuğunda yaşamaya zorlasalardı da gökyüzüne bakmaktan başka bir işim olmasaydı, yavaş yavaş buna da alışır giderdim, diyordum. Buracıkta, nasıl avukatımın o acayip boyunbağını gözlüyor ve ve bir başka dünyada marie'nin gövdesini kavrayıp sıkmak için cumartesilere kadar sabırla bekliyorsam, orada da, kuşların geçişini, bulutların karşılaşmalarını beklerdim herhalde. Oysa kuru bir ağaç kovuğunda değildim. Benden daha bahtsızlar da vardı. Zaten anacığım da böyle düşünür ve sık sık, "insan eninde sonunda her şeye alışır," der dururdu."
Tam da bir direnişin vaktindeyiz Meri;
Kirpiklerimden gözükmeyen puslu hatıralar,
Saçlarımın arasından geçen rüzgarlar,
Dudağımdan çıkan bir kaç okkalı ağıt,
Ve "Gözümden düşüp ölen insanlar."
Emirhan Ç.
A. Ali Ural 
Alper Canıgüz 
Sevinç Seyla Tezcan 
Sevin Okyay 
L'étranger 
Küçük Prens 
Kürk Mantolu Madonna 
Satranç 
Dönüşüm 
Aslı Biçen 
Aklından Bir Sayı Tut 
Ali Şeriati
D'un côté, elle était invraisem-blable. D'un autre, elle était naturelle.
Sayfa 123Kitabı okudu
Mais tout le monde sait que la vie ne vaut pas la peine d'être vécue.
Sayfa 171Kitabı okudu
À part ces ennuis, je n'étais pas trop mal-heureux. Toute la question, encore une fois, était de tuer le temps. J'ai fini par ne plus m'ennuyer du tout à partir de l'instant ou j'ai appris à me souvenir.
Sayfa 120Kitabı okudu
Ce qui me frappait dans leurs visages, c'est que je ne voyais pas leurs yeux, mais seulement une lueur sans éclat au milieu d'un nid de rides.
Sayfa 19Kitabı okudu