Ah polyanna yine içinde derin umutlarla gizlenmiş güzelliklere koşuyorsun. Kalbini sıcak tut, tut ki soğumasın iyimserliğin..Sen mevsimin sonbahar olduğunu bilirken bile yaprakların renklerinin güzelliğini görensin, bahar dersin sonu ilki var mı bunun bahar işte.. Ama bilirim kış gelince de sevineceksin ve kar tanelerinin o muazzam güzelliğinden bahsedeceksin..Dünyadaki tüm kötülüklere rağmen sen hep böyle kal Polyanna. Sen hep böyle kal.
Küçük bir kızken elektrikler gittiğinde sevindiğimi bilirim,
Pollyanna okuyup ağladığımda kimse gözyaşlarımı göremeyecek diye. Ah be kübra, koca şehirde sokakta yürümek de tıpkı o elektriksiz geceler gibi, ağlarken kimse görmüyor. Çünkü herkes telaş içinde,herkes kendi derdinde...