Şöyle bir dokunaydın yüreğime
Dudaklarını değdirseydin
İncecik dudaklarını ak dişlerini
Kızıl bir kargı gibi dilinle dokunsaydın
Tozlu yüreğimin attığı yere
Yüreğime üfleseydin deniz kıyısında ağlayarak
Karanlık bir ses duyacaktın uykulu tren seslerini andıran
Ben seni sevmekten değil,
Sevdiğimi söylemekten vazgeçtim.
Senin uğruna yanmaktan,
Kül olup savrulmaktan değil,
Senin de yandığını sanmaktan,
Sevginle yorulmaktan vazgeçtim.
Ben kalbinde kalmaktan değil,