"Bu kadar uzun süre kuşları tanımadığım için utanıyorum. Yaşamın anlamının doğaya ve insanın kendi doğasına yaklaşmak olduğunu sanıyorum. Böylece, yaşlanmak bir düşkünlük değil, bir yücelmedir, ölmekse bir son değil, taçlanmadır!"
Kitabı okuduğum süreçte fark etmesem de Joseph ile bütünleşip dünya görüşlerimizi aynı çatı altında toplamışız. O kadar bendi ki, o kadar bendi ki...
Bu toplumda canlı düşünceleri, anlamlı düşleri ve parlak fikirleri olanlara hep yan gözle bakıp yadırgarlar. Çünkü sen herkes değilsindir, herkesin alışageldiği o standartlara ve sınırlara uyum sağlamıyorsundur. Hal böyleyken aslında doğru yolda olduğumuzu söylemesi gerek birinin bize. Gerçi böyleyken birisi ya da birileri mi vardır eksenimizde?
Olsa olsa bir kedi. Livingstone gibi.
Şunu unutma güzel insan, yalnızlık ve uyku güzeldir. Ölüm de güzeldir. Düşler dünyadan kopuş değildir, döşek, yatak ve yastığın da kaçış olmadığı gibi.
Yüzleşmedir bir bakıma, insan kendisiyle yüzleştiği kadar insandır. Benliğinin farkına vardığı kadar gerçektir.
Ve yaşanacak bir an varsa o da bu andır. İster gerçek dünyada soluklan, ister düşler dünyasında. Geçmiş ve gelecek kaygısı insanın dimağına hastalık gibi yapışır ve yakasını bırakmaz.
Sevgili Joseph, Sonia yerinde olmayı çok isterdim. Seni dünya üzerinde en iyi anlayacak kişi olurdum ve uçuk fikirlerinin yelkenine biner seninle çılgın adımlar atardık... olsun... ne de olsa düşler var ve sınır yok değil mi :)
