Kitap, bir anneannenin Amerika'ya giden torununa yazdığı mektuplardan oluşuyor. Mektuplarda kendi hayat hikayesini, pişmanlıklarını, kırgınlıklarını, duygularını, geçmişe dair sırlarını ve kızının hikayesini anlatıyor, hayat hakkında öğütler, dersler veriyor. Sanki sizinle sohbet eder gibi bir anlatış tarzı var ve ben bu tarzı çok beğendim. Yaşlılığın ve hayatta çektiği zorlukların getirdiği tecrübe ile çok güzel bir anlatım yakalanmış. Devamı olan ''Yüreğinin Sesini Dinle'' kitabını da mutlaka okuyacağım.
"Altmışına doğru arkanda kalan yol, önündekinden daha uzunken hiç görmediğin bir şeyi görürsün; aştığın yol dümdüz değildi, kavşaklarla doluydu, her adımda değişik yönleri gösteren oklar vardı, şuradan bir patika sapıyordu, ötekinden ormanın derinliklerinde yiten otlu bir yol. Bu sapakların kimine fark etmeden girdin, kimini görmedin bile; beğenmediğin yol seni nereye götürürdü hiç öğrenemezsin. Acaba daha iyi bir yer miydi, daha mı kötüydü? Bunu bilemezsin. Yoldaki kavşaklarda başka yaşamlarla karşılaşırsın, onları tanıyıp tanımamak, derinine yaşamak ya da es geçmek yalnızca bir anlık karar sonucudur; bunu bilmesen de dümdüz ilerlemekle sağa sola sapmak söz konusu olduğunda genellikle senin varlığınla ve yanında olacak kişinin yazgısıyla oynanmaktadır." (syf.49)
