1939 yılında turistik bir kasabadaki tatilciler, adım adım yaklaşan Nazi felaketinin baskısı altında Polonya'ya mecburi olarak yapılacak sonu okur için belirgin ancak kitaptaki kişiler için müphem olan bir yolculuk öncesi bekleyiş sürecinde, olan biteni sürekli bir olumlama çabası içindedirler. Aralarından bazı kişiler ufak tefek, karamsar, çatlak sesler çıkarsa da çoğunluk Polonya'yı polyannacı bir psikolojik savunma mekanizmasının bakış açısından görmeyi tercih ederek yaklaşan olası felaketi yok saymaya çalışmaktadırlar. Bu durum romandaki birçok karakter arasında geçen diyaloğa da yansımıştır. Yazar, çeşitli metaforlar kullanarak simgesel anlatım yoluyla "Nazi, SS, savaş, Hitler" gibi kelimeleri kitabında bir kez dahi kullanmamasına rağmen kitabın adının da gönderme yaptığı "1939" yılı Avrupa'sında hangi tarihsel gelişmeler yaşandığına hakim olan okur için kitapta anlatılan günlük olaylar bile son derece tedirgin edici bir hâle dönüşür. Aslında Appelfeld hikâyesini anlatırken belki de Roberto Benigni'nin "Hayat Güzeldir" filmindeki babanın oğluna yaklaşımına benzer bir yaklaşımla yaklaşmaktadır okura. Tedirgin etmeden, her şey aslında çok keyifli bir oyunmuş gibi, hiçbir sorun yokmuş gibi... Lakin Benigni'nin oğlunu kandırdığı polyannacı argümanlar, tarih bilgisine sahip okur için kitabın sonuna yaklaştıkça tedirgin edici bir hâle gelir ve okuru ciddi düzeyde huzursuz eder.
