TURUNCU
Soğuk bir kış gecesiydi. Doğa; yeni yılı beklemiş gibi biriktirdiği en sert ve soğuk rüzgarını üzerimize fırlatıyor, dişlerimizin gıcırdamasına yetecek kadar donuk bir hava dağıtıyordu. Rüzgarın uğuldayışı boşlukta süzülüp aceleyle yüzümü yalayarak geçiyor ve sırasını sonraki hava akımına bırakıyordu. Oldum olası bu sert ve kuru havadan
Murat Gülsoy, her ne kadar kendisini yazar olarak tanıtmak istemese de, yazar ve akademisyen. Boğaziçi Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak çalışıyor. Mühendislik ve psikoloji eğitimi almış. Öyküleri ve romanları dışında yaratıcı yazarlık üzerine yaptığı etkinlikleri ve “Büyübozumu: Yaratıcı Yazarlık” kitabı ile öne çıkıyor.
Gülsoy’un
MODERN İSLAM DÜŞÜNCESİNİN FİKRÎ VE TOPLUMSAL TAHRİBATI
"Dinin sekülerleştirilmesi" veya "dinî bir çözülme" olarak nitelendirilmesinin pek de yanlış olmayacağını düşündüğümüz Modern İslam Düşüncesi kendisini orijinal bir yaklaşım olarak takdim etse de, varlık sebebi ve en temel karakteri olan tepkisellik, onu sanıldığından daha
Hangi taşı kaldırsam / Anamla babam / Hangi dala uzansam / Hısım akrabam / Ne güzel bir dünya bu / İyi ki geldim / Süt dolu bir torbayla / Şöylece çıkageldim / Kime elimi verdimse / Döndürüp yüzümü baktımsa / Kısmet kapıyı çaldı / Kör pınara su geldi / Ben şakıyıp durdukça öyle / Gülün kokusu geldi / Bebesi olmayana / Bunalıp da kalmışa / Acılarla
Final haftası malum, insan ders çalışmak dışında her şeyi yapmak istiyor. 40 dakikada biten çıtır çerez bir kitaptı. Sayfa sayısı 50 zaten. 70 yaşında bir yaşlı olarak doğup her sene küçülen Button’ın hikayesini anlatıyor. Aklımı kurcalayan tek kısım, Bayan Button’ın 1.65 boyundaki bir yaşlıyı nasıl doğurduğu gerçeği
Kutlu Doğum haftası nedeniyle hazırlanmış ve " En güzel bir örnek" olarak Peygamberimizi anlatan bir eser.Kitap özet olarak da olsa birçok bilgi iceriyor.Biraz klasik olacak ama,bir solukta okuyacağınız bir kitap diyor ve iyi okumalar diliyorum..
Ne acılar, ne acılar gizliydi bir korkunç yalnızlığın içinde! Kazandığım başarılara karşı ödüller alırken bile, ne annem, ne babam vardı beni orada kutlayacak; oysa bütün arkadaşlarımın büyükleri salonu doldurmuştular. Klasik olarak armağan dağıtan kişiyi öpecek yerde kucağına kapanıp, hıçkıra hıçkıra ağladım.
Akşam da kazandığım armağanları sobaya atıp yaktım. Armağan dağıtımından önceki hazırlık haftası boyunca ana babalar şehirde kalıyorlar, Bu yüzden bütün arkadaşlarım Daha sabah der demez sevinç içinde kalkıp gidiyorlardı; bense, ailem buraya Çok yakında oturduğu halde, aileleri çok uzakta oturan öğrencilerle birlikte bahçede kalıyordum. Akşamları, dua sırasında, gündüzü dışarıda geçirmiş bu insafsızlar, aileleriyle yedikleri güzel yemekleri anlatırlardı. Girdiğim çevrelerin büyüklüğü oranında mutsuzluğumun da büyüklüğünü göreceksiniz. Beni böyle her zaman bir başıma yaşamaya mahkum eden kaderimi değiştirmek için ne çabalar göstermedim! İçimde nice nice umutlar büyüdü sonra bir gün içinde yıkılıp gitti. Annemle babam gelsinler diye duygularımı fazlasıyla belli eden abartılı mektuplar yazıyordum. Gelmelerini sağlamak için, istedikleri her şartı yerine getiriyordum. Hele Armağan günü yaklaştıkça yalvarmalarımı daha da artırıyor, kazanacağımı sezdiğim başarılardan bahsediyordum. Annemin babamın mektuplarıma cevap vermeyişlerine aldanmıyor, büyük bir coşku içinde onların yollarını gözlüyor, geleceklerini söylüyordum arkadaşlarıma.
Şu an oturup klasik müzik eşliğinde kitap okuyasım var ama önümde beni bekleyen uzun bir vize haftası var 😒
Kendimi bu kadar mutsuz ve sıkılmış hissetmem doğal mı anlayamıyorum 🙄