Dağlara dedim ki
Benim acım geçecek mi?
Sesini gözyaşımla bastırıp
Eğildim üzerine
Arılar eğildi
Selvi eğildi, su taşı eğildi.
Bana dedin ki
Dağlar ne bilsin ölümü
Onlar sadece yaşar.
Şikayet etme, bak
Ağlıyorsun, özlüyorsun
Benimle konuşuyorsun
İçindeki kederi kaybetme
Yazdığın yazıyım ben
İçtiğin su
Sustuğun şarkı
Açtığın kapı benim
Kapattığın yalnızlık ben.
"Birini benim, annemi özlediğim kadar özlemek nasıl mümkün olabiliyordu? Onu öyle çok özlüyordum ki ölmek istiyordum; suyun altında havaya hasret kalmak gibi sert, somut bir özlem."
Korkaklar ölümlerinden önce defalarca ölürler. Yiğit adam ise ölümü yalnız bir kez tadar. Dünyada beni en çok şaşırtan şey ise insanoğlu eninde öleceğini bilmesine rağmen korkuyor yine ölümden
Ancak öldükten sonra insanların yaşam hikâyeleri derlenir; ne zaman başladı ve nerede bitti hayatları diye kesin çizgiler çizilir. Artık söylenmesi gereken her şey söylenmiştir onlar için ve bundan sonrası tekrardan ibarettir.