Baban seni görmemiş, varlığını onaylamamış, sana hak ettiğin değeri ve önemi vermemiş, kimse sana özen göstermemiş, tamam... Ama sen artık çocuk değilsin. Senin sahibin sensin. Sen de kendine babanın gözleriyle bakmaktan vazgeç. Kendini yalnız bırakma, sahip çık şu kıza."
Sayfa 35Kitabı okuyor
"...Ah hocam, babam nasıl bir yaradır içimde bir bilseniz... Ben onun sevgisini kazanmaya çalıştıkça iki misli nefretle gözlerimin içine bakan adam... Babam. Bana öfkeyle bakan gözlerinde bir yudum sevgiyi benden esirgeyen, bana kendimi bir çöp kadar değersiz hissettiren babam."
Sayfa 30Kitabı okuyor
Galiba bütün kadınların kapalı kutularından babaları çıkıyor.
Sayfa 171Kitabı okudu
Şimdi sorsan, desen ki, neyle büyüdün? Cevabım şu: Babamın yok oluşlarıyla...
Sayfa 14Kitabı okudu
Babamın bir derdi yok, obastan ayağa dert zaten.
Sayfa 17Kitabı okudu
§
Babalar ölmezdi, babalar ölümsüzdü, babalar kaya gibiydi, evin direğiydi... özellikle de onun babası!
§
Sayfa 45
Ahh Babalar
Babasının ellerini hatırlardı hep. Kocaman,biçimsiz, sert, hışır hışır, neredeyse insanlıktan çıkmış ellerdi bunlar. Babasının elini tuttuğunda bir ağaca dokunmuş gibi olmuştu.
Şimdi ise kendi elleri de babasının elleri gibi olmuştu.
O zaman Baba, daha önce hiç görmediğim bir şey yaptı: Ağladı. Bu beni biraz korkuttu; yetişkin bir erkeğin ağladığını görmek. Babalar ağlamazdı ki.
Bu, on iki yıllık yaşamımın en muhteşem anıydı: Damda beni alkışlayan, sonunda benimle gururlanan Baba'ya bakmak.
Bazı Babalar
Baba layık olmadıysa eğer babaya sevgi duymak manasız, imkânsızdır.
Sayfa 986 - İş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Bir bakışın önemini denk gelemeyenler iyi bilir.
Baban tarafından görülmediysen yaşamının devamında o bakışı aramaya devam edersin. Ufak bir çağrışım o derinden yaranı hatırlatır. Bir anda küçücük bir çocuğa dönüşüverirsin.
Evet, babalar derin bir yaradır...
Evet, zor da olsa iyileşir.☀️
Herkesi babama benzetirdim.Ya da hiç kimse babama benzemezdi.Evimizde yapraklanan bir çınar ağacıydı.Yanımda olduğu zamanlar iki kat yaşardım.Yüreğimde karıncaların yürüdüğü bir yeni zamandı.Bütün erkeklere mavilik veren bir gökyüzüydü..Bir gün gelmeyiverdi, ben inanmadım.Ben bir çınarın her yaprağından defalarca düştüm. .
Ben ki 20 yaşındayım. Ama binlerce yıldır seni arıyor, hasretini çekiyorum.
Küfe
-Sakallı, yok mu işin? Git, cehennem ol şuradan!
Ne dırlayıp duruyorsun sabahleyin oradan?
Benim içim yanıyor: Dağ kadar babam gitti...
Sayfa 67 - Ötüken Neşriyat, İstanbul, 2021
