Ve bitti!
Öyle bir ikilemdeyim ki şimdi...
Bir tarafım neden bu kadar geç kaldım diyor, bir tarafım nereden okudum seni!
Ben şimdi nasıl unuturum okuduklarımı ve nasıl devam ederim eskisi gibi!
Nereden başlayacağımı, nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Okurken nasıl okuyacağımı da bilemedim. Dinlene dinlene okudum eseri. Daha iyisi gelmedi elimden.
Bu kitap yorumunu Instagram'daki "alintilarlayasiyorum" profilimde de okuyabilirsiniz: instagram.com/p/CqGQ-kdoRUQ
Hangimizin içinde bizi bizden uzaklara sürükleyen bir şeytan yok ki?
Bu incelemenin altına yazılan her yoruma karşılık olarak her yaşa uygun harika kitaplar önerdim. Kitap önerisi alabilmek için yorumlar
Gece gece durduk yere böyle bir istek geldi
(eklemeler yaptım kısa oldu çünkü)
❀ben zeynep (𝑻𝒂𝒚𝒍𝒐𝒓’𝒔 𝑽𝒆𝒓𝒔𝒊𝒐𝒏)
❀ taylora bağımlıyım ha bu arada favori albümüm reputation ben daha çok bağıra bağıra şarkı söyleyen tıplerdenim
❀ Spotify ilacım
❀ tdknin içinden geçmem bilmediğim anlamına gelmiyor
❀ Harry potter serisini ne kadar sevsemde hala
YouTube kitap kanalımda Son Ada kitabını okumadan ölebilirsiniz dedim:
ytbe.one/dR12B0gIkhg
Livaneli'ye hak ettiği değerden fazla değer verip onu putlaştırıyor musunuz?
Livaneli'nin kitaplarından bazılarını hiç sevmemenize rağmen sırf başka okurlardan tepki almamak için diyeceklerinizi içinize mi atıyorsunuz?
O zaman gel
Ben az konuşurum
Sen çok anla
İliş bana...
Günün herhangi bir saatine
Sesini, soluğunu, zihnini bulaştır...
Özlemekten yorulur mu insan?
Yoruluyor işte, söyleyemeyince yoruluyor! Şimdi sen gelsen bana sarılsan
Üstüm başım aşk koksa...
Madem ben dokunamıyorum sana
Bari yazdıklarım dokunsun.
Ben senin gittiğin günün,
Ertesiyim!
İlk okuduğum Anton Çehov kitabı olması dolayısıyla diline biraz yabancı kaldığım doğru olmakla birlikte Çehov'un kalemini çok sevdim. Altıncı Koğuş bana direkt olarak beni hatırlattı. Aslında beni, bizi, hepimizi. Bir çoğumuzun muzdarip olduğu meseleleri ele alan bu kitap başlarda gri, soğuk ve kasvetli gelse de diyaloglar ilerledikçe kitap bana
Çekilecek kız değilim aslında takıntılarım var bir kere. Bazen çok konuşurum bazen tek kelime konuşmak istemem. Çok düşünürüm sürekli kendime kızarım, kafaya takarım. Aniden sinirlenirim kimse neden olduğunu anlamaz sevdiklerime trip atmayı çok severim ama atamam bazen olgun bazen çocuk gibi davranırım dışarıdan bakıldığında çok itici görünürüm. Kimseyi kırmayayım diye kendimden ödün veririm günün sonunda olan yine hep bana olur. Kısacası çekilecek kız değilim aslında.