“Ey kör! Aç gözünü de düşlerden uyan. Simurg’u göremesen de bari küçük bir serçeyi gör. Kaf Dağına varamasan bile hiç olmazsa evinden çıkıp kırlara açıl; böcekleri, kuşları, çiçekleri ve tepeleri seyret. Bırak dünyanın haritasını yapmayı! Daha hayattayken bir taşı bir taşın üstüne koy. Gülleri ve bülbülleri göremeyip gün boyu evinde oturan adam Dünyanın kendisini hiç görebilir mi?”
...
Uzun İhsan Efendi düşünde dayısının kendisine bir şeyler söylediğini işitti. Ona cevap vermek, kör olduğu için düşten başka bir şey göremediğini anlatmak istedi. Ama bir güç, konuşmasına engel oluyor, dili ağzında dönmüyordu. Fakat zihninden geçenler belliydi.
Hayat tuhaf bir şey! Kimi zaman küçücük kararların yaşamınızın üzerinde inanılmaz sonuçları olur. Ve yıllar geçtikçe, o dönemde bu küçük karar değilde bir başkası alınsaydı hayat nasıl akardı diye insan sorar kendine.
Odaya yaşı ve yüzü belirsiz bir adam girdi. Ne güzel, ne çirkin, ne büyük, ne küçük, ne sarışın, ne esmerdi bu adam.Tabiat ona ne iyi, ne kötü, göze çarpan hiçbir özellik vermemişti. Kimi ona İvan İvaniç derdi, kimi İvan Vasilyiç, kimi de İvan Mihayliç.
Soyadı üzerinde de anlaşma yoktu: Bazıları için İvanov veya Andreyev, bazıları için de
Önemli olan tek bir şey vardır: sakıngan ve korkak kimselerin ayak basamayacağı bir yolu önerse, seni sürüden ayırsa bile yüreğinden gelen sesi dinle.
Tembel tembel, parmağını onun çenesinde gezdirdi.
"Buradaki şu küçük yara nasıl oldu?"
"Eskrim kazası."
"Sen eskrim mi yapıyorsun? Kaptan Jack Sparrow gibi?"
"Evet. Eminim Johhny Depp'i beğeniyorsundur."
"Hayattayım. Kadınım. Sonraki soruya geçelim."
"Her nesle hitap ediyor. Çok ilginç. Olgun kadınlar da öğrencim olan yeniyetme kızlar da onu çok çekici ve seksi buluyor."
"Önce onu gördüm. Ama şu anda çekici ve seksi başka bir adam bulmuş durumdayım. Eskrim kazazedesi," dedi Mac. Carter güldü.
Nasıl olur da bir insan, küçük bir evi, bir eşi, iki çocuğu olsun istemez?
Sayfa 78Kitabı okudu
Bir şeyi ne denli az anlarsan, o denli çok saygı gösteriyor,
onun karşısında boyun eğiyorsun. Hitler’i Nietzsche’den, Napolyon’u da
Pestalozzi’den daha iyi tanıyorsun.
Sana göre bir kral, Sigmund Freud’dan daha önemlidir.
Senin gibilere kişisel özgürlük değil ulusal özgürlük vaat ediyorlar.
Özgüven değil devlete saygı, kişisel büyüklük değil ulusal büyüklük vaat ediyorlar.
Bu yüzdendir ki, kendi mutluluğunu aydınlıktan ürken bir gece hırsızı gibi çalıyorsun.
“Susturun bu adamı yabancı uyruklu o!” diyorsun.
Bırak bu sözleri küçük adam! Anadan doğma bir göçmensin sen.
Bu dünyaya bir rastlantı sonucu gelmişsin ve geldiğin gibi, sessizce gideceksin.
Neden bağırıyorsun böyle biliyor musun?
Korkuyorsun da ondan!”