Uykusuzluğum artıyordu. Bir türlü bitmeyen ayak sesi gibi, sinir bozucu bir ses etrafımda dolanıp duruyordu. Sabaha karşı ancak uyuyordum ve işin garibi iki, üç saat uyumama rağmen bana yetiyordu.
Sayfa 28Kitabı okudu
Kuru idik yaş olduk
Ayak idik baş olduk
Havalandık kuş olduk
Uçtuk elhamdülillah
Dirildik pınar olduk
İrkildik ırmak olduk
Aktık denize dolduk
Aktık elhamdülillah
Taptuk'un tapusunda
Kul olduk kapısında
Yunus miskin çiğ idik
Piştik elhamdülillah
AYAK İZLERİ
...
Bu kuş
Bu yaprak
Bu yıldız
Ulaşırken ta uzaklara
Ayak izleridir
Sözcükler ellerimizin
Sayfa 84 - yapı kredi yayınları
Arayışlar insanı yorar.
Hele aradıkların, kendi içinde gizlediğin şeylerse yorgunluğun kat kat artar. Bir daha onlarla karşılaşmamak için, bulabildiğin en uzak köşelere gizlediğin şeyleri bir gün yeniden ortaya çıkarmak zorunda kaldığında, onları gizlemek için sarfettiğin çabanın iki kat fazlasını harcamalısın. Bir de ayak diremeler işin cabası. Önüne çıkması muhtemel şeylerle karşılaşmaya hazır değilsen, endişeyle bekliyorsan, o vakit aramak gürültü kopararak gelen bir ölümü beklemek kadar zorludur.
Sayfa 16 - Profil YayıncılıkKitabı okudu
Karanlık
PANORAMA
-Türkiye, Şubat 1980-
Öyle bir açmaza düştü ki vatan
Uyku belli değil, düş belli değil
Çöktü üstümüze bir kara duman
Işık belli değil, loş belli değil
Sayfa 85 - Özgür Yayınları 206 - Ekim 2004
Beyaz Mantolu Adam
Kalabalık bir topluluk içindeydi. Başarısızdı. Parası yoktu. Dileniyordu.
Caminin önündeydi. Büyük bir camiydi bu.
Minareleri, kubbeleri, kemerleri ve parmaklıklı pencereleri filân hepsi tamamdı. Özellikle avlusu: dilenenler için en önemli yer. Bir kenarda duruyordu.
Hiçbir hüner göstermediği için ya da acındırıcı bir garipliği olmadığı için
Sayfa 13 - Sinan Yayınları 1973 - İletişim Yayınları Bütün Eserleri 4 İstanbul 1987 2.BaskıKitabı okuyacak
Yazmak yürümektir
Yazarken
Çağırır bizi
Çağırır bizi niye
Çağırır bizi niçin
Çağırır bizi nasıl
Çağırır bizi nereye
Varlığın evrensel uykularından
Çağırır bizi kim ?
Seslerin yola dönüşmesi midir ?
Ki görürken içeriden dışarı
Kapsar geçmişi de geleceği de
Yazarken anımsar ellerimiz
Ta eskiden
Ta birer birer
Gövdesinin öncüsü olduğunu
Önayak olduğunu
Bu kuş
Bu yaprak
Bu yıldız
Ulaşırken ta uzaklara
Ayak izleridir
Sözcükler ellerimizin.
Sayfa 84 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
''Ayaklarım ve aklımın mırıltıları hiç peşimi bırakmaz. Eve döndüğüm akşamlar, apartmanın taş yüreğine tek tük sesler bırakırım. Beni haber veren, hatırlatan seslerdir bunlar; dışarıdaki dünyayla aramda yeni uçurumlar, zaman farkları yaratır. Nerede duysam ayak seslerimi tanırım. Bu, hangi aynada olursa olsun yüzünü fark etmek gibidir...''
Arayışlar insanı yorar.
Hele aradıkların kendi içinde gizlediğin şeylerse, yorgunluğun kat kat artar. Bir daha onlarla karşılaşmamak için, bulabildiğin en uzak köşelere gizlediğin şeyleri bir gün yeniden ortaya çıkarmak zorunda kaldığında, onları gizlemek için sarf ettiğin çabanın iki kat fazlasını harcamalısın. Bir de ayak diremeler işin cabası. Önüne çıkması muhtemel şeylerle karşılaşmaya hazır değilsen, endişeyle bekliyorsan, o vakit aramak gürültü kopararak gelen bir ölümü beklemek kadar zordur....
Sayfa 16 - Profil YayıncılıkKitabı okudu
Kuruyuduk yaş olduk
Ayak idik baş olduk
Kanatlandık kuş olduk
Uçtuk elhamdülillah
Sayfa 194Kitabı okudu
Olvido
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Gün saltanatıyla gitti mi bir defa
Yalnızlığımızla doldurup her yeri
Bir renk çığlığı içinde bahçemizden,
Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdan
Lavanta çiçeği kokan kederleri;
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Dalga dalga hücum edip pişmanlıklar
Unutuşun o tunç kapısını zorlar
Ve ruh, atılan oklarla delik
Ayaz
“ben sende bir coğrafyayı gördüm. Göz bebeklerinde parlayan yıldızlar. Onlar bana zirveleri hatırlattı. Issız bir tepedeyim san ki, uzatsam ellerimi dokunacağım gözlerine. Öylesine güzel serpiştirilmişti ki gecenin karanlığına. Gizli günahların tanığı olduğundan utangaç biraz. Kimselerin şahit yazamayacağı kadar uzasın yeryüzüne. Uzatsam ellerimi
kent kitapKitabı okudu
