Masalımsı Bir Gece
Kendi benliğini bulan kişi şu dünyada hiçbir şeyi yitirmez. Kendi içindeki insanı tanımış olan bütün insanları da tanır..
Masalımsı Bir Gece
"...Aldatıcı bir istekle umudu yalancıktan beklemenin hiçbir yararı dokunmazdı. Böylesi sadece bir kendi kendini aldatmak olurdu."
Sayfa 124 - cem yayınevi,1981
Aziz İstanbul, şehir değil şiir.
Gece. Şehirler Şehri İstanbul'un görüntüsü.
Gecenin laciverdi içerisinde camilerin, gemilerin, sarayların, arabaların ışıkları: Masalımsı bir görüntü...
Sayfa 13 - Yapı Kredi Yayınları
Masalımsı hikaye
Sonra düşlerini anlatmaya koyuldu, masallarını. İnsan olmaya çalışan bir peri kızı tanımıştı. Onu yazdı. Peri kızına, insanlık zordur, demişlerdi de o inat ederek, denemek isterim, demişti. İnsanlığın gereklerini yerine getiremezsem, o zaman süslü kanatlarıma, ışıklı dünyama dönerim yeniden. Peri kızı ilk gece, bir bedeni var olmuş olmanın sızılarını duymuş, ısınmak için odun toplamış, lâkin onları yavrusu hasta bir kadınla paylaşmıştı. Ertesi akşam, açlıktan ayakta duramayan bir ihtiyara, çalılıklardan topladığı aluç tanelerinin tamamını vermişti. Son gün, durmadan ve bağırarak tartışan bir karıkocanın penceresi önünde durmuştu. Karıkoca çok gençtiler ve gerçeğin ne olduğunu tartışıyorlardı. Kadın, gerçek gönüldedir ve gözle görülmez, diyordu. Erkek ise, gerçek gözle görülür ve bedenleri doyurmaya yarar, diyordu. Az ötede Türkmen işi bir halının üzerinde henüz sekiz aylık bir bebek ağlıyordu. Hem acıkmıştı hem de seslerden korkmuştu. Onlara dönerek, gerçek bu değil mi, diye seslenmişti peri kızı. Ve insan olmaya hak kazanmıştı.
Nazan Bekiroğlu, Nun Masalları
