Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpâre, geniş bir ânın
Parçalanmaz akışında.
Bir garip rüya rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgârda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil.
Başım sükûtu öğüten
Uçsuz, bucaksız değirmen;
İçim muradına ermiş
Abasız, postsuz bir derviş;
Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim.
"Artık yalnızız Kezia." dedi. "İstediğin kadar ağlayabilirsin. Ama şunu hep hatırla: Her şeyin bir nedeni vardır, bulutların ötesinde hep mavi bir gökyüzü uzanır, üzüntünün ötesinde ise her zaman neşe vardır..."
Sayfa 87Kitabı okudu
Yüzünü ufkuma tut çocuğum
Ben buradan gideceğim
Yüreğim kaldırmıyor artık bu yükü
Evler ağırlığımı taşımıyor
Yılların ağından toplayıp düşlerimi
Ömrümü bir su gibi yollara dökeceğim.
Kimseler anlamak istemeyecek biliyorum
Bunalmış bulutların bu sırasız sağanağını
Bir sen varsın güvenebileceğim
Bilen anlayan bağışlayan
Gökyüzü kadar engin
Elini
Sayfa 74Kitabı okudu
Mavi balinaların dile 3,6 ton ağırlığındadır, yaklaşık bir fil kadar. 600 kg olan kalbi de küçük bir otomobil kadar ağırdır.
Türkiye İş BankasıKitabı okudu
Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun, kanatlarımız
Dokunarak uçalım.
insanlardan buz gibi soğudum,
iste yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsın.
Cahit Külebi
Ve Sokağınız,
Acını kaldıramayacak kadar dardı...
Sayfa 84 - Anka YayınlarıKitabı okudu
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,8bin okunma
Arasında mavi çiçeklerin, beyaz güllerin,
Bir ölünün hissettiği o iki an kadar serin: Biri hayat gibi sonsuz, biri ölüm gibi derin, Unutulmak ebediyen o iki an arasında.
Sayfa 48 - Yapı Kredi Yayınları 2. BaskıKitabı okudu
Avcı Bilal
Avcı Bilal, bir oğlun oldu, diye haberi yetiştiriyorlar.
Bilal sevinçten deliye dönmüş, silahını çıkarıp üç beş mermi sıkıyor havaya; onunla ahbap olanlar da basıyorlar mermiyi. Ardından çocuklara avuç avuç para saçıyor.
Buraya kadar iyi, ama hikâyenin bundan sonrası anlatılmak için bile çok acı. Kısa keseyim. Çocuk ölü doğuyor, anası dahi bu güç doğum üzerine can veriyor. Artık kimbilir ne sebeple. Matemin derecesini düşünebiliyor musunuz; sevinçle kederin böyle üst seviyede peş peşe gelmesini. Bilal kafayı yemesin de ne yapsın. Ana ile oğulu yan yana gömüyorlar. Bilal uzun bir süre canlı-cenaze gibi hiç konuşmadan dolaşıyor etrafta.
120 /Mavi Kuş
Kenan onu yeniden ava teşvik ediyor. Hatta kız gibi pırıl pırıl yeni bir çifte getirip hediye ediyor; bir de eşi bulunmaz cins bir köpek. Tekrar ava başlasın da derdini unutsun diye. Bilal kendini o onulmaz keder içinde kaldırıp dağa taşa atıyor, bildiğiniz Leyla-smı arayan Mecnun gibi. Fena da olmuyor hani. Tabiat tedavi edicidir; kendine geliyor biraz, konuşmaya başlıyor.
Avcılık devam ediyor mu?
İşin ilginç tarafı burada.
O yılların acar avcısı, tüfeğini bir kekliğe, bir tavşana
doğrultmaya görsün mümkünü yok tetiğe basamıyor.
Dünyanın bütün çiçeikleri, çocukları bir bir gözünün önünden gelip geçiyor. Ölen oğlu sesleniyor sanki: "Vurma baba vurma, yazıktır" diyor. Çok enterasan...
~ Ya.. Öyle.. Garip bir hal geliyor adamın üzerine. Elde tüfek, belde fişeklik geziyor ama, o gün bu gün canlı olan hiçbir şeye kurşun atmıyor. Ara sıra tüfek pas tutmasın diye taşa, kayaya sıkıyor, o kadar.
Güzel bir gün
Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın,
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın.
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın.
Mavi bir gökyüzümüz olsun, kanatlarımız
Dokunarak uçalım
Cahit Külebi Dost
Artık, yenilmiş ordular kadar
Eziktik, sahipsizdik...
Geçip gittik, parka ve yürek paramparça!.
Gerisi ölüm duygusu,
Gerisi sağır sessizlik...
Sayfa 13 - Anka YayınlarıKitabı okudu