Kafka’nın ölümünden sonra yakılmasını istediği eserlerini ve kişisel belgelerini –bu vasiyete bir anlamda ihanet ederek– yayınlamaya karar veren arkadaşı Max Brod sayesinde günümüze ulaşan Babaya Mektup, 20. yüzyılın en büyük yazarlarından Franz Kafka’nın, kendi kişiliğinin oluşumunu büyük bir içgörüyle ele aldığı ve belki de onu Kafka yapan çocukluk ve gençlik tecrübelerini bizzat çözümleyerek bizlere eserlerinin ipuçlarını verdiği çok önemli bir belge.
Max Brod
"Yitik bir kuşaktık,bizi dünyanın en berbat felaketine karşı körleştiren elli yıllık barış dönemi yüzünden yitip gitmiş bir kuşaktık.Kendimize biraz saygılı olsaydık,siyasete bulaşmasaydık.Wagner müziği,Yahudiliğin ve Hristiyanlığın temelleri,izlenimci resim ve benzeri başka konular üzerine tartışmak bize son derece önemli görünüyordu..Ve barış bir gecede yıkılmıştı.Hepimiz aynı derecede ahmaktık"
MAX BROD'A bir mektubunda Kafka, yazmanın "şeytan tarafından çimdiklenip, dövülüp neredeyse un ufak edilmenin" karşılığı olan "tatlı, şahane bir ödül" olduğunu söyler. Katlanılmaz acıların ödülüdür yazmak. "Gün ışığında" da yazılabilir ama Kafka yazmayı hayatını neredeyse mahveden "karanlık güç"e borçludur. Ürküntü onu uykusundan ettiğinde yazdığını, yazma olmasa hayatın "delilik"te sonlanacağını söyler.
Sayfa 45
"Hepsini yak!"
Kafka, bütün hayatı boyunca, kendisini, ünlü öyküsü Dönüşüm'ün Gregor Samsa'sı misali, bir hamamböceği gibi hissederek yaşadı. Şüphesiz Kafka'nın bu hissiyatının kaynağı otoriter babasıydı. Okumak istediği okula, evlenmek istediği kadına karşı çıkan babası, yazılarını da hiçbir zaman onaylamadı. Matbaadan henüz çıkmış kitabını getirdiği bir akşam, kendisine şöyle bir bakıp "Komodinin üstüne koy" diyen kasap babasını hiç affetmedi Kafka. Ama kendini de bağışlamadı. Dostu ve yayıncısı Max Brod'dan, ölümünün ardından yakmasını istedi bütün yazılarını. Brod, kırk bir yaşında ölen Kafka'nın bu isteğini yerine getirseydi dünya edebiyatı onu belki de hiç tanımayacaktı
