(COK UZUN VE KİTAPTA HERBİR SÖZÜN DÜŞÜNÜLESİ EN NAİF BÖLÜMÜ)
“ Momo, şimdi o büyük salonun içindeydi. Burası en büyük kiliseden daha görkemli, en büyük istasyonların salonlarından bile daha genişti. Güçlü sütunların üzerinde yükselen tavan neredeyse görünmüyordu. Etrafta hiç pencere yoktu. Kocaman salonu aydınlatan altın renkli ışık çevrede
"Jacob," dedi usulca Isabella, "nasıl bundan emin olmayayım? Sen benim kaderimsin. Bana bunu bir kehanetin filan söylemesine gerek yok." Uzanıp parmaklarını hafifçe yüzünün çevresinde ve üstünde gezdirdi. "Ruhumun yeri senin yanın. Kalbinin yeri benim yanım. Varlığımın her parçasında hissediyorum bunu. Gecenin en ürkütücü
Bana bile zor yeten bu kalbim meğer ne kadar güçlüymüş. Öyle güçlüymüş ki, onun aşkını sığdırabilmiş şu minik et parçasına.
Meğer minik bir yavrunun gözlerinde kâinatın sırrı giz
liymiş.
Bakıp çözülmezmiş, sadece dalıp gidilirmiş.
Meğer avuçlarım onun elleri için kılıfmış.
Meğer kollarım onun ilk eviymiş.
Meğer sesim ona müzikmiş, hikâyeymiş, ninniymiş.
Meğer dualar gerçek olurmuş.
Meğer kalbim artık onun kalbiymiş. Onda atacakmış.
Meğer büyümenin, öğrenmenin, çoğalmanın, yenilenme
nin
sonu yokmuş.
Meğer yeryüzünde cennet varmış. Meğer mutluluk göz
yaşları
varmış. Meğer biri uyurken yapacak şeyinin kalma
dığı,
aklına bir şeyin gelmediği olurmuş.
Meğer sevginin sonu yokmuş.
Meğer Aziz ArifmişimKitabı okudu
...Gündüz gördüğüm kuşu hatırladım. Minik kuş, yavrusunu ağzıyla besliyordu. Kuşun analık duygusunda çırpındım. Bir küçük kuş kadar analığın şefkatli dünyasında bir bebeği hissedememek yüreğimi sızlattı. Şu ana gibi bir yavrum olsaydı, onu Rabbime adasaydım.
İçimde kemre tutmuş yarama minik bir kuşun gagası değdi. İçin için kanadı analık duygularım. Küçük yuvada kaldı hayalim.
Kalbim hasretin soğuk bahçesinde bir kuş gibi kanat çırptı. Ruhumda derin bir mağara yalnızlığı. İki dağ arasında yankılanan bir sesin içinde kaldım. Önce bir dağdan geliyordu ses:
Anne! Anne!
Sonra bir diğer dağdan yankılanıyordu:
Anne! Anne!
Ses iki dağın siyahi yalnızlığında tüm duygularıma çarpıyordu:
Anne! Anne!
İçim kavruldu. Çaresizdim...
Sayfa 10 - Timaş, 3. Baskı, 2018
Işte "Edebiyat "
Canım. .
..minik yüreğin yaralı
Bana zalim deme
..çünkü ben
"Gücümün ve zayıflığımın karşı konulmaz doğasına
.. itaat ediyorum "
Eğer ..
.. o "canım" yüreğin yaralıysa
.. benim vahşi kalbim de seninkiyle birlikte
.. kanar
Muazzam mahcubiyetimle senin "sıcacık"yüreğinde yaşayacağım ..
...Ve Sen de benimkinde tatlı tatlı ölecek
..ölecek , öleceksin.
Carmilla / Sheridan Le Fanu
Sayfa 113Kitabı okudu
"Evet dostum, benim kalbim herkesten fazla çocuklara açıktır. Onların her tavrı benim ilgimi çeker. Ne zaman o minik yavruları incelesem, büyüdüklerinde onlarla birlikte büyüyecek olan büyün kişiliklerin mayasını bulurum. Bence dik başlılıkları ileride güçlü bir kişiliğe sahip olacaklarının, afacanlıkları ve muziplikleriyse, yaşam uçurumlarına düşmeyecekleri neşeli ve uçaru bir yaradılışta olduklarının belirtisidir."
Sayfa 40Kitabı okudu
Evet, dostum benim kalbim herkesten fazla, çocuklara karşı açıktır. Onların her hali benim ilgimi çeker. Ne zaman onları incelesem o minik yavrular da büyüdüklerinde, onlarla birlikte büyüyecek olan bütün kişiliklerinin mayasını bulurum.
Sayfa 32Kitabı okudu
las vegas hastanesi
Bir yürüyen merdiven gibi tırmanıyor içimi
kanser,
haybeden bir define sanıyorsun ciğerimdeki tümörü..
Biliyorum, ölüm de ağzına veriyor aşkın
aşkın her yanı, izmarit yarası, şevk terörü..
hakikaten masayı terkedip kaçan
papaz kadar iskambilden
neden belli belirsiz bir kumarım ben teninde
evet sokaklar biraz terbiyesiz
evet çarşaflar oldukça
Sayfa 79 - 79/80/81
evet dostum, benim kalbim herkesten fazla çocuklara karşı açıktır. onların her tavrı benim ilgimi çeker. ne zaman minik yavruları incelesem, büyüdüklerinde onlarla birlikte büyüyecek olan bütün kişiliklerinin mayasını bulurum. bence dik başlılıkları ileride güçlü bir kişiliğe sahip olacaklarının, afacanlıkları ve muziplikleriyse, yaşam uçurumlarına düşmeyecekleri neşeli ve uçarı bir yaradılışta olduklarının belirtisidir. hem bütün bunlar ne duru, ne güzel değil mi? işte böyle düşündüğümde, İsa’nın ‘’ keşke siz de onlara benzeyebilseydiniz,’’ dediğini anımsarım.
Sayfa 40 - panamaKitabı okudu
