Altın Irk'in sahip olduğundan daha fazlasını elde etmek gibi bir isteği yoktu. Ne aç gözlü ne de saldırgandı. Bu ölümlüler, kendi ülkelerinin sınırlarının ötesinde ne olduğunu keşfetmek amacıyla gemiler yapmadılar. Öteki insanları tehdit etmediler.
Buna karşılık, hiç kimse de onlan tehdit etmedi. Kentlerinin çevrelerine savunma duvarları inşa
Sultan Abdülhamid, 10 Şubat 1918’de İstanbul da vefat etti. Cenaze namazına mahşeri bir kalabalık iştirak etti. Bir zamanlar onun en müthiş muhalifleri bile derin pişmanlık içerisinde gözyaşı döküyor, içlerinden Filozof Rıza Tevkif şiirinde şöyle diyordu;
Tarihler ismini andığı zaman,
Sana hak verecek, hey koca sultan;
Bizdik utanmadan iftira atan,
Asrın en siyasi padişahına!
Sayfa 66 - Cihan YayınlarıKitabı okudu
Ben, " gelin size dünya ülkelerini göstereyim, dağın tepesine çıkalım." dedim; siz, " bu vadinin derinliklerinde babalarımız, atalarımız yaşadılar, onun gölgesinde öldüler mağaralarına gömüldüler. Peki biz burayı nasıl terk eder, onların gitmediği bir yere nasıl gideriz?" diye karşılık verdiniz.
Matem içinde iki sene geçti. Tulu, hükümet naibi olarak Karakurum’da ikamet ediyordu. Fakat süresi
sona erdiğinden, Cengiz Han’ın arzusuna uygun olarak yeni bir hakan, bir imparator seçmek için, prensler
ve kumandanlar Gobi’ye döndüler.
Cengiz Han’ın isteğine uyup, miraslarına sahip çıkarak reislerinin kralları haline geldiler. Şimdi Han’ın
en
Moğollar ve top barutu
Cengiz Han ile' Moğollarının Çin gibi kapalı bir imparatorluğu açtıkları zamandan çok önce, Çinliler
tarafından yapılan o zamana ait keşifler hakkındaki kesin bilgilerimiz çok azdır. Daha sonradan, yani 1211
senesinde Çin’de top barutundan bahsedildiğini sık sık işitiyoruz. Bu barutu Çinliler Ho- Pao dedikleri
Vay halinize günahlarının zenginliği içinde ölen günahkârlar. Sizin gibi olanlar sizin hakkınızda şöyle diyecek: "Ne mutlu günahkârlara, çünkü onlar hayatlarını yaşadılar. Bak, nasıl bolluk ve zenginlik içinde öldüler. Hayatlarında dert veya felaket görmediler. Hepsi onur içinde öldü. Hayatları boyunca yargılama görmediler." Bilinsin ki onların ruhları Şeol'e düşürülecektir.
Sayfa 173 - Şoel : Yahudi inanışında bir tür cehennem.Kitabı okudu
"İnsan dünyada nasıl yaşarsa öyle ölür. Nasıl ölürse öyle haşrolunur. Yani, kabirden dirilir." diye bir söz var. Bu söz, " Yaşadığınız gibi ölürsünüz, öldüğünüz gibi dirilirsiniz." Hads'i Şerifinden mülhemdir. Tarihte iz bırakmış kişilerin hayatlarından ve ölümlerinden alınacak çok dersler vardır. O dersler, bir insanın alabileceği en tesirli derslerdir.
Sayfa 1Kitabı okudu
Bir şark hikâyesinde bütün tarih şu üç kelime ile hülâsa edilir. Doğdular, yaşadılar, öldüler. Bu hülâsa bize nasıl ve niçin sualleriyle ilgili bilgi vermiyor, ama bütün o suallerin arkasında yatan gerçeği en veciz şekilde ifade ediyor. Doğum ve ölüm hakkında aynı kayıtsızlığı, miskin bir teslimiyetle de olsa, hepimiz gösteririz, ama hayatın hikâyesi üzerinde milyonlarca ton keçiboynuzuna benzer lâf etmişizdir. Bütün bu yığının içinde bir damla balı bulacak insan pek nadir yetişiyor. İşte Cemil Meriç "Bu Ülke" adı altında neşredilen eserinde bize bu balı veriyor. Hacmi küçük, muhtevası büyük olan bu eseri gördükçe, sözü uzatarak ciltler dolusu kitap yazan, hatta her iki ayda bir yeni eser neşreden son devir allâmelerini hatırlayıp da, topuna birden:
Gılzetin fehmolunur hacm-i kitabından senin
dememek elde mi?
Kitaplarla Hayata Tutunun :)
"Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok."
demiş Oğuz Atay. Biliyoruz ki zaten insanlar hayal dünyasında hayal kırıklıklarına yer vermezler. Selim ve Turgut hayallerinde olmayan şeyleri yaşadılar. Ölmeden birkaç defa öldüler. Bu yüzden incelememe alıntılardan başladım çünkü bazı kitaplar insan hayatlarından birer
103. bölüm
4. Vay halinize günahlarının zenginliği içinde ölen günahkârlar. Sizin gibi olanlar sizin hakkınızda şöyle der: “Ne mutlu günahkârlara, çünkü onlar hayatlarını yaşadılar. Bak, nasıl bolluk ve zenginlik içinde öldüler. Hayatlarında dert veya felaket görmediler. Hepsi onur içinde öldü. Hayatları boyunca yargılama görmediler.”
"Yolculuk etmeyi seviyorum, ama varmaktan da nefrer ederim."
Albert Einstein