Dücane Cündioğlu'nun denemelerini okumak, aklımı da kalbimi de zinde tuttuğuna inandığım bir değer ve aynı zamanda kaybettiğim ve çoğu zaman farkında bile olmadığım hakikatlerimin, keşif yolculuğuna çıkaran kıymetli bir vesile...
Kitabın kapağına "Yürümeye devam et, yol insanı terbiye eder" diyerek söze başlıyor.
Hz. Allah ve Hz. insan arasındaki yolculuğun hakikat, kemal ve aşk düzeyinde seyrederken dairesel bir hat çizdiğini dile getirmiş.
Kitabı okurken bol bol satır çizdim, durdum hazmetmeye ve hayal etmeye çalıştım.
Soruları var kitabın 'ben' imize ve 'hiç'imize yönlendirdiği. Mesela:
Neden hayret etmiyorsun?
Asıl matlubun ne?
Nerdesin ey insan?
" devran olalım, seyran olalım, hayran olalım' iyi okumalar.
