Sahi kimdik biz? Orta Asya steplerinden gelip bu toprakların uygarlıklar kurmus halklariyla karışarak yeni bir imparatorluk kurmuş bir milletin kendini kaybetmiş çocuklari... Kendini kaybetmiş... Şu kaybettiğimiz kendimiz neydi acaba? Irkımız mı? Dinimiz mi? Onurumuz mu? Aklımız mı? Hafızamız mı? Toplumsal psikojenik füg... Bir toplumun geçici hafıza kaybı... Geçici olduğundan pek emin değildim ama bir hafıza kaybımız olduğu muhakkaktı. Çünkü her gelen hükümdar, her gelen iktidar, tarihi kendi çıkarına göre yeniden yazdiriyordu. Çıkarlara göre yazilam tarihin gerçeklerle hiçbir ilgisi yoktu. Aslında gerçeği hatırlamak için toplum olarak Akinlar'in düzenlediği böylesi toplantılara ihtiyacımız vardı:" Kim olduğumuzu hatırlama partisi." Elbette sadece cinsel kimligimizle ilgili bir toplantı değil . Elbette bu bir eğlence partisi de olmayacaktı . Üstelik sadece toplantı şeklinde de gerçekleşmeyebilirdi. Ama bize kim olduğumuzu hatırlatacak böylesi faaliyetler şarttı. Dinsel ve ulusal bayramlarımız yanına bir de kimlik bayramları eklemeliydik. Kim neye inanacaksa inanmalıydı, kim hangi dili istiyorsa konuşmalıydı, kim hangi elbiseyi giymek istiyorsa giymeliydi, kim ne yemek istiyorsa yemeli, ne içmek istiyorsa içmeliydi..Herkes kendisi gibi olmalıydı...Kendisi gibi olmak ne demekse?
Çocuk Gözler
Eski şarkıları dinlerken diyorum ki; acaba aşk denilen şey tıpkı artık kullanılmayıp koleksiyoncular tarafından saklanan/sergilenen taş plaklar gibi “süslük” olarak mı kaldı? “Işır kara gecede resmin. Umut verir gözlerin...” diyen şarkılardan “Acılara yürüyor korkmuyorum, arada bi kalbini yokluyorum.” diyenlere nasıl geçiş yapmışız anlayamıyorum
Biraz erken ya da biraz geç ölmenin bir anlamı olmadığına göre yaşamanın amacı neydi? Zaten yok olacak kumdan şatolar yapmak neye yarıyordu?
Sayfa 224
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
Kime göre, neye göre ?
Deniz hem en temiz hem de en pis sudur: Balıklar onu içebilir ve onda yaşam bulur; insanlar içemez ve onda ölümü bulur.
Heraklitos
Bir yazısında Reşat Nuri Güntekin kahveleri dolduran okur yazar kişiler için şunları söyler:
( ...) Bunlar, kasabanın ileri gelenleri, okuyup yazmışları ... Neye mesela kitap okumuyorlar? Hem iyi bir vakit geçirirler; hem kültürlerini genişletirler. «Neye kitap okumuyorlar?» demek, 'neye piyano çalmıyorlar?' demek gibi bir şeydir. Kafayı kitap okumaya alıştırmak, parmakları piyano çalmaya alıştırmaktan kolay değildir. Ona göre yetişmek, hazırlanmak lazım gelirdi. Okumak, bir kitaptan alınan elemanlarla kendine bir manevi dünya yapmak, onun içinde tek başına yaşayabilmek demektir. Bu, ta çocukluktan başlamış uzun itiyatlar ve egzersizler neticesidir.?
Sayfa 215 - İnkılap Kitapevi
Müslümanlar savaşı kazanınca Allah’a mal ediliyor; kaybedince de onlara, “Kazanmak varsa kaybetmek de vardır” deniyor. Yani Allah’ın yardım kriteri belli değildir. Neye göre yardım eder, ne kadar eder, ne zaman eder belli değildir. Kur’an’da bu konu öylesine karmaşık ki, Allah’ın savaştan yana mı, yoksa barıştan yana mı olduğu belirsiz kalıyor. Örneğin, “Kâfirlerle karşılaştığınızda boyunlarını vurun” diye başlayan uzunca bir ayetin sonunda, “Allah dileseydi, onlardan intikam alırdı. Ama, sizi birbirinizle
denemek ister” deniyor. (Muhammed Suresi, 4. ayet.)
Sayfa 101
Buna alışkınız ✓
" Hepimiz doğru türden hatalar yaptık, yoksa burada olamazdık. "
Sayfa 177 - İthakiKitabı okudu
