Nihan Günen
@niyanniyenniyun
Yüksek Şehir Plancısı
Y. Lisans
İstanbul
10 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Ne zaman bitecekti bütün bunlar?
Zayıf yaradılışlı insanlar hiçbir zaman kendileri bitirmezler, bitmesini beklerler.
Sayfa 414Kitabı okudu
Dün gece bir rüyadan ağlayarak uyandım. (...) Öyle mutlu, öyle güzel bir rüyaydı ki, uyanınca yüzüme vuran gerçekliğe dayanamadım.
Sayfa 43Kitabı okudu
Açlığı yalnız kendi midesinde değil, çocuklarının karınlarında da hissedebilen bir insanı nasıl korkutabilirsin? Korkutamazsın... her korkunun ötesindeki korkuları tanımıştır o adam artık.
Sayfa 291 - Çev.: Belkıs DişbudakKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanı böylesine bilgisiz bırakmanın sorumluluğu kime aitti?
Sayfa 723Kitabı okudu
Ne yazık! İnsan niçin vahşilerden daha üstün hassasiyetlere sahip olmakla övünür ki; bu onları daha kısıtlı varlıklar kılıyor sadece. Dürtülerimiz açlık, susuzluk ve şehvetle sınırlı kalsaydı, neredeyse özgür olurduk; ama şimdi esen her rüzgarla, tesadüfen söylenmiş bir sözle ya da o sözün anlattığı görüntülerle heyecanlanıyoruz.
Sayfa 105Kitabı okudu
Sahtelik hakikate bu derece benzeyebilirken, kim mutluluğundan emin olabilir ki?
Sayfa 98Kitabı okudu
Sesleri tanımayan biri için sessizlik diye bir şey de yoktur.
Sayfa 49Kitabı okuyacak
Fırtına gelmeden çok önce kokusu duyulur, iplerdeki çamaşırlar toplanır, saksıdaki sardunyalar ahşap panjurların kuytusuna saklanır, küçük sandallar babalara çifte halatlarla düğümlenirdi. Bugünlerde zorunda olmadıkça kimse kapı önüne çıkmaz, böyle havalara denk gelen misafirler içten içe uğursuz kabul edilirdi. İşte böyle bir gecede açmıştı gözlerini dünyaya; uğursuz bir misafir misali.
Sayfa 14Kitabı okuyacak
Gözlerimin üzerinden bir bulut geçiyordu, kanım şakaklarımda zonklayıp duruyordu.
En sonunda biraz toparladım kendimi, çevreme baktım, herkesin yaşamının benim yıkılışım üzerinde bir an bile durmadan sürüp gitmesine şaştım.
Sayfa 187Kitabı okudu
Sabırsızlıkla beklenen mektuplar insan evde yokken gelir her zaman.
Sayfa 119 - ArmandKitabı okudu
İnsan nasıl da değişiyor! O zamanlar çocuktum, korkutuyordu beni hapishane. Çünkü o zamanlar daha insanları tanımamıştım. Artık asla onların laflarına, düşüncelerine kanmayacağım. Asıl korkulması gereken insanlardır, sadece onlar, daima.
Sayfa 31
‘’Evet, hayat konusunda şairim, çünkü hayat bir şiirdir. Onu insanlar berbat ediyor.’’
Sayfa 220Kitabı okudu
