"... Böyle olmayabilirdi demenin hiçbir anlamı yok biliyorum. Ama böyle oldu. Böyle oldu ve müjdeler olsun, arkadaşlara da söyle, ben yavaş yavaş ölmeyi öğrendim. Boğazlı kazak ve kocaman bıyıklarımla dünyaya meydan okuduğum o günlerden, kırık gülümsemeleriyle yüreğimi kanatan, şimdi uzaklarda artık kucaklayamadığım, ayrılığın planlarını sessizce ezberlediğim solgun bir kız kaldı."
Bülbülü Öldürmek
"İstediğin kadar saksağını vur vurabilirsen ama unutma, bülbülü öldürmek günahtır.."
Yazarın 1956 yılında yazmaya başladığı otobiyografik eserler zamanla derlenerek Bülbülü öldürmek kitabına dönüşüyor. Eser 1960 yılında yayımlandığında çok büyük bir ilgi görüyor ve 1961 yılında Pulitzer Edebiyat Ödülünü kazanıyor.
Eser ırkçılığın toplumda nasıl karşılandığını, ırkçılık yapmayı reddeden kişilerin bile nasıl baskıya uğradığını bir ailenin üzerinden çok güzel bir şekilde anlatıyor. Avukatlık yapan Atticus, toplumun baskılarına rağmen suçsuz olduğunu düşündüğü bir siyahiyi savunmasıyla olaylar gelişiyor. Eseri Atticus'un kızı Scout'un bakış açısından okuyoruz. Ve evet okumayı düşünenlere bilgi olsun Scout karakteri kız, çünkü belli bir kısma kadar Scout'un kız olduğunu anlamak mümkün değil.
Irkçılığın dışında beni çok etkileyen konulardan biri de Atticus'un Jem ve Scout adında iki çocuğu var ve bu çocuklar küçük yaşta annelerini kaybediyorlar. Babalarının onlarla kurduğu ilişki, onları eğitme tarzı ve eğer o siyahiyi mahkeme salonunda savunmazsa çocuklarının yüzüne bakamıyacağı düşüncesi içimde yer etmişti gerçekten.
Olay örgüsünün çok merak uyandırıcı olduğunu söyleyemiycem. Fakat akıcı ve sade bir dili olduğundan ayriyetten de konusunun çok güzel olmasından dolayı beğendiğim bir eser oldu. Yazarın 
Tespih Ağacının Gölgesinde adlı eserinde Scout karakterine tekrar hayat verdiği söyleniyor bu yüzden en kısa sürede onu da okuyacağım. Size de keyifli okumalar diliyorum...
On dört yaşımdayken gittiğim okulda bir kız vardı. Adı Eflâ. Siyah büyük gözleri bana bakardı. Ona birkaç hikâye anlattım. Anladığım kadarıyla çizdim hayatı göğsüne. Bir ay boyunca bana âşık kaldı. Sonra bıraktı elimi. Ben düştüm. Defalarca buldum onu. Gittim peşinden. Sevgilim olması için para teklif ettim. Aşkım dışında bütün dünyayı teklif ettim. Hatta on yedi yaşımdayken İstanbul’da karşılaştığımızda beni dudağımdan öpmesi karşılığında ona arabamı vereceğimi söyledim. Hâlâ siyah ve iri olan gözleriyle bana bakıp “Bir içki ısmarlasan daha iyi olur!” dedi. İşte, ben o kıza âşık olabilirdim. Gerçek bir duyguya hiç bu kadar yaklaştığımı hatırlamıyorum. Yıllarca sevişmemiş birinin orgazmına benzerdi, şimdiye kadar hiç harcamadığım bedenimdeki olanca sevgiyle onu süslemek...
“R.D. Laing kitaplarından birinde şizofren bir kızın babasını anlatır; adam kızını hastanede her ziyaretinde omuzlarından yakalayıp olanca gücüyle sarsar, "Kendine gel," dermiş. Babam kız kardeşimi böyle tutup sarsmadı, ama davranışı bu anlama geliyordu. Ona gereken, bir işe girmek, kendini toparlamak, gerçek dünyada yaşamaya başlamaktır, diyordu. Böyle yaptı elbette kardeşim. Ama yapamadığı da asıl buydu işte. Duyarlı biri o, diyordu babam, utangaçlığını yenmesi gerek. Sorunu kardeşimin kişiliğindeki tuhaflığa bağlayarak her şeyin iyi gittiğine inanmayı sürdürebilirdi.”
..Hey, Skylar! Götürülmeye ihtiyacın varsa, senin için tam burada bir aracım var." Çocuk aletini avuçlayıp deli gibi gülmeye başladı.
"O elindeki benim için biraz küçük, Michael," diye cevap verdi kız. "Babanın götürmesini, senin de bana anneciğim demeni tercih ederim."
Balkonun demirine dayanıp durdum kaç gece
Büyükayı yıldızı orada gökyüzünde
Sen içerde uykudaydın.
O balkon yok artık.
Demirin soğukluğu içimde
Bütün yıldızlar gökyüzünde gene
Herkes uykuda...
Ama sen yoksun içeride.
Sayfa 117 - Yapı Kredi yayınlarıKitabı okudu
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
"İnsan bedeni bir görüntüden ibaret olabilir. Beden gerçekliğimizi saklar, ışığımızın veya gölgemizin üzerindeki katmandır. Gerçeklik ruhtur. Kesin konuşmak gerekirse, yüzümüz bir maskedir. Gerçek insan, tenin altındakidir. Ten denen o yanılsamanın ardına gizlenmiş ve sığınımış olan o insanı fark edebilsek, şaşırmaktan fazlası olurdu bize. Dış varlığı gerçek varlık olarak benimsememiz, ortak yanılgımız. Örneğin, filanca kız olduğu gibi görülebilse, belki bir kuş görürüz."
Sayfa 47Kitabı okuyor
— Olanların hepsini sana anlattı mı?
— Evet. Kaç yaşında o kız?
— On yedisini bitirecek.
— Bu işin sonu iyi değil. Sonunda bir aptallık yapacaksınız.
— Biz evleneceğiz. Ben artık koca erkeğim.
— Evleneceksin ama neyle? Nasıl? Ne şekilde? Daha işin bile yok.
Bir baş için bin baş isterler
Yaşlı bir baş uğruna
Her gün iki genci kurban ederler
O baş ki sağ oldukça
Daha nice oğul-nice kız keserler
Sayfa 24Kitabı okudu
O gün sormuştum kendime: Nasıl oluyor da bu kız, ağzını açmadığı ve hiçbir şey söylemediği için kendisine şaşırmıyor?
