Kitap, dünyadaki işleyişi ve gelişmeyi sağlayan bilim adamları, sanatçılar, sağlıkçılar, mühendisler vb. bir gün yaptıklarının karşılığını sömürülmek olarak görürler ve baş kaldırırlarsa ne olur düşüncesiyle yola çıkıyor. Sadece para babalarının daha da zenginleşmesini, salt beden gücünü kullananların teknolojiyi vs. geliştirenlerin ekmeğini
Mark Twain’in insan davranışlarının temelinin insanın kendisiyle huzur içinde olabilmesi için kendini iyi hissetmesini sağlayacak eylemlere dayandığını anlattığı kitabıdır. Belki de hayatımız boyunca önce ailemizden sonra okullarımızdan aldığımız eğitimden ve sosyal çevremizden edindiğimiz değerler ve erdemler bir anda anlamsız gelebilir bu kitabı
Sevgili Okur,
Bu senenin başında kendime bir hedef olarak Hemingway külliyatını okumayı belirledim. Hemingway’in “Yaşlı Adam ve Deniz” kitabını çocukken okuduğumda çok duygulandığımı hatırlıyordum ama kitabın içeriğini unutmuşum meğerse. Yeniden okumaya başladığımda Hemingway’in ne kadar güçlü bir kalem olduğunu gördüm yeniden ve daha edebi bir
Kitabı okurken kendime şöyle notlar aldım. Belki ilginizi çekebilir:
Hepimizin içinde odalar var ve odaları ne kadar gereksiz şeyle veya kişiyle doldurursak kendimize hareket etmek için o kadar az yer bırakıyoruz. Buna dikkat!
Hepimizin içinde zehirli durumları depoladığımız ama bunları boşaltmamızı da sağlayıcı tahliye giderleri var. zamana ve
Kitaba dair pek çok bilgi halihazırda diğer okurlar tarafından verilmiş zaten. Günümüzde bu distopyayı yaşayan Ortadoğu’daki pek çok yer söz konusu. Romanda ifade edilen cezalandırma olan renklendirme ve sosyal hayatta ötekileştirmenin farklı biçimleri kadınlar üzerinde din kuralları adı altında uygulanageliyor uzun süredir. Kitapta bahsedilen
Ezilen bir halkın aydın evladı ezilmeyi yüceltemez, yüceltmemeli!
Bu kitabı okurken duygulanmayan, milliyetçi damarı tutmayan, Uruzkul’a yaptıklarından ötürü sinirlenmeyen, Mümin dedenin sevgi ve şefkatini hissetmeyen, dayak yiyen teyzeye isyan etmesi için içten içe kızmayan var mıdır?
Çocuğun yaşadıklarına üzülüp bir mucize bekledim kitabın
Sürreal bir roman bu!
Kitabın adının “Kürtaj” olarak seçilmesi özellikle o dönem Amerika’sına Hippisel bir başkaldırı gibi düşündürüyor kitabın sonunda. Hem gerçek hem metaforik bir kürtaj söz konusu. Aşk, umut, umutsuzluk, naiflik, bilip de bilmezden gelme, sevgi, radikal kararlar, mantık… O kadar çok kavram yoruyor ki beyninizi kitabı
Serkan’la dostumuzu kaybettiren, Şefika’yla öksüz bırakan, konsomatrist ablanın yazgısıyla ağlatan. mektup hırsızına mektubumuzu çaldırmış gibi hissettiren, Ali’nin kaderine bir duble attıran, dilenciliğin emeğe baskın geldiğini ve Allah’a kısa yoldan rüşvet verme yarışına dönüştüğünü gözler önüne seren müthiş bir öykü kitabı olmuş Mahir Ünsal
Kitapta son çocuk olması dolayısıyla geleneklerine göre annesine bakmakla yükümlü olan ve bu yüzden evlenmesi yasaklanmış bir kadının sevdiği adamı annesinin kendisi yerine ablasıyla evlendirdiği için kaybetmesiyle başlayan macerası gerçeküstü ögelerle süslenerek büyülü gerçekçilik atmosferinde anlatılıyor.
Kitabın her bir bölümü bir yemek
Bay Laing’in akıl hastası olmadığı halde çocukluğundan itibaren önce ailesi tarafından sonra da gönderildiği bakımevi ve akıl hastaneleri tarafından nasıl bir şiddet içinde var olma mücadelesi verdiğini okumak tüyler ürperticiydi. Hayatı boyunca bir evinin olmasını, özgür olmayı, sevmeyi ve sevilmeyi hayal eden bu çoğumuzdan akıllı adamın yaşadıklarını okudukça kimbilir nice hayat böyle mahvolmuştur veya mahvoluyordur diye düşünmemek elde değil.
Sistem içindeki güçleri tanımanın, onlarla mücadele ederken hem boyun eğmenin hem de sisteme karşı birey kalabilmenin önemini ve zorluğunu vurucu bir dille ifade etmiş Laing.
!Spoiler alarmı!
Tecavüz sebepli bir eşcinselliğin de anlatıldığı yaşam öyküsünün sonunda Laing’in 57 yaşında da olsa evleneceği kadınla tanışması ve mutlu olması mutlu etti kitabın sonunda. Umarım şu anda istediği gibi bir işe kavuşmuş ve çok mutlu yaşamıştır ya da yaşıyordur geri kalan ömrünü.
Veganizm üzerine yazılan ilk Türkçe kitap olması dolayısıyla ilgimi çekti bu kitap. Nasıl olur da bu kitaba kadar veganizm üzerine Türkçe bir kitap basılmamış olabilir diye hayretle düşündüm. Demek ki veganlık bizim toplumumuzda üzerine düşünülmeyen, hakkında bilgi sahibi olmak istenilmeyen bir kavrammış ki bu kadar uzun bir süre göz ardı edilmiş
Kitapta en çok dikkatimi çeken ve beni hem güldürüp hem düşündüren bölüm, Karamanoğlu Mehmet Bey’in zamanda ani bir yolculuk yaparak kendi zamanından 727 yıl ileriye giderek Akmerkez’de kendini bulmasıyla başlayan hikayesi oldu.
Karamanoğlu Mehmet Bey ve yanındakiler şaşkınlıkla çevrelerine bakarak yaşananları anlamlandırmaya çalışırken çevrelerindeki insanların konuştukları dildeki Türkçe ve yabancı dillerin karmakarışık biçimde yer almasından dolayı bu kişilerin Türklerle melezleşmiş bir soy olduğunu düşünür. Ne ironik değil mi? Uzaktan bakınca gerçekten de anlamlı tek açıklama bu olabilir gerçekten de.
Starbucks’ta çalışan Cengiz’i gören Karamanoğlu Mehmet Bey ve arkadaşlarının Türk görmekten duydukları mutluluk Cengiz’in “cappucino, white chocolate mocha, macihato...” listesini saymasıyla son bulur. Kendi ülkemizde kendi insanımıza dilimizde karşılığı olan bu içecekleri yabancı dilde sunmanın saçmalığını düşünmedik mi çoğu zaman biz de?
Daha pek çok güldürüp düşündüren olayı anlattığı diğer hikayeleriyle de keyifli bir kitap denilebilir. Benim en beğendiğim hikaye ise bu bahsettiğim ve aynı zamanda büyük dil sevdalısı yazar Feyza Hepçilingirler’e saygıyla yazılmış olan “Dil’im Dil’im Dildiler”i merak edenler kitabı bulurlarsa bu hikayeyi detaylıca okuyabilirler.
Salem cadıları!
Çocukluğumuzdan beri gerek Amerikan yapımı dizilerde gerek filmlerde karşımıza çıkan ve aşina olduğumuz bir tabirdir Salem cadıları. Avrupa ve dolayısıyla kendilerinden oluşan yeni Amerika öyle çok korkmuştur ki cadılardan edebiyatlarından sinemalarına toplumsal hafızalarına damga vurmuştur bu cadılar. Peki, bu cadıların(!) yok
Wolfgang Borchert’in kendi hayatından izler taşıyan, okurken hüzenlendiren ama antimilitarist düşünceyi yeniden hatırlatan tiyatro eseri. Kitaba dair yorumların genelinde savaşın kötülüğünü anlatan bir kitap olarak gösterildiğini fark ettim. Oysaki bence yazarın derdi salt savaşla veya savaşmakla ilgili değil. Hatta bir amaç uğruna savaşa karşı
Öncelikle İranlı yazar Abbas Maroufi’nin bu eserinin temel direğini bilinç akışının özenli ve etkili kullanımı oluşturuyor. Flash backler sayesinde aynı olayların farklı kişilerce nasıl yorumlandığını değişik bakış açılarıyla görme imkanına kavuşuyoruz. Deli olarak kabul edilen ama özünde acılarla yoğrulmuş bir düşünür, şair, alim, adı gibi aydın
