Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.30
144 syf.
10/10 puan verdi
“Kızıl cooluk alcalım” adlı eser 1963 yılında Povesti gori stepey/Dağlardan ve Steplerden Masallar adlı kitapta yer aldı. Ancak öncesinde 1959’da “Dolondun kan colunda” adıyla Kırgızistan’da yayımlanmıştı. Delbirim adıyla 1981’de tek kitap olarak da basılacaktı. Türkiye’de de farklı adlarla yayınlandı. Ancak en bilineni Al Yazmalım, Selvi
352 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Rowell bebeğimin bir kitabını daha bitirmiş bulunmaktayım ve Rowell bebeğim beynimi bulamaç ettiği için günlerdir bu kitabın incelemesini nasıl yazsam diye düşünüyorum çünkü bu kadın beni deli etti.
Deli etmesi hem iyi hem de kötü mana da. Biraz düşünmem gerekti çünkü kitabı sevmeme rağmen bir şey eksikti bunda diye düşündüm. Eksik şeyi düşündüm
Görme engelli bir yazarın görme engellilerin günlük hayatta İNSANLARIN yaklaşımını ele alan bir kitap görme engellilerin toplumda var olduklarını imkan tanılınca neleri başarabildiklerini konu alan bir kitap görme engelli bir İNSANLARA nasıl bakıldığını herkes aynı değil bazı İNSANLARIN ön yargılı yaklaşımda bulunulduğunu bazen kendi kardeşimle yürürken sokakta nasıl bakıldığını bilmiyorum az çok bütün İNSANLAR itici bulmuyor tabi İNSANLARIN engeli olmasını hayatın İNSANA ne getireceğini kimse bilemez gören bir çift göz görmez olur konuşan dil konuşmaz olur duyan kulaklar duymaz olur tutan eller tutan ayaklar tutmaz olur herşey İNSAN için bir İNSANIN engeli oluşunda hayatında kusur ararsan kusur bulursun ALLAHIN öyle yarattığı kulunda kusur aramamak gerekir bundan eminim ki hiçbir İNSAN görme engelliler kadar hazır cevap olamazlar bu onlarda ALLAH vergisi bir durum sanki bu kitap okunması gerekiyor görme engellilerin günlük hayatına dair bir kitap.
‘’Selam sana sinemam, benim koca sevdam! ‘’
Merhaba...Devrik cümlelerime hazır olunuzzzzzz
Ahmet Uluçay ve filmleriyle;deli gibi yönetmenleri araştırdığım 2015 yazında tanıştım."Karpuz kabuğundan gemiler yapmak" filmi ile dünyaya kendini tanıttı ama bizim ülke kendisini pek tanıyamadı sanki..Ruhu şad olsun..Uluçay'ın ilk uzun metrajlı filmi için uğraştığı 2000-2004 yılları
Öyle bir kitap düşünün ki insana ait tüm duyguları içinde barındırmayı, hissettirebilmeyi başarabilen... her sayfasında birden çok duyguyu hissedebildiğiniz; yeri geldi mi üzüldüğünüz, kızdığınız yeri geldi mi şaşırıp, öfkelendiğiniz... Aşk dünyamıza soyutlanabiliyorsa bu kitap olsundu! Kitabı okumuyor adeta yaşıyorsunuz. Özellikle bazı sayfalarda o yaşamlarda görünmez hayalet oldum film gibi karakterlerin yanındaydım sanki...
Duyguları hissettirirken nasıl oluyordu da bu denli bilgilendirici olabiliyordu bir kitap? Romandan öyle etkilenmiş olmalıyım ki baksanıza yazıyı buraya aktarım şeklim bile kitabınkine benzer olmuş.
Kesinlikle kitap bir romandan fazlası. Lakin anlayabilene. Müzik önerileri vermiş kitap dipnot olarak. Okurken romanımı açıyordum o müzikleri. Yeri geldi Ülkü’nün gerginliğiyle gerildim, yeri geldi Selim’in aşkıyla doldum taştım.
Fred... neler öğrendiğim o güzel öğretmenden...
Nasıl bir kitaptın sen? Okunmuyor olması büyük bir eksiklik zannımca... Kütüphanemin baş köşeleri vardır. Bu kitabın yeri mi? Orada hazır...
Gör Beni
Fi, Pi, Çi serisi meşhur kitapların yazarı olan Akilah Azra Kohen bir kitapta daha kendini bana hayran bırakmayı başardı. Bir kaç sene önce okuduğum Fi kitabını içerik olarak beğensemde konunun çok uzaltıldığını düşünmüş serinin devamını okumamıştım (doğru mu yaptım bilmiyorum). Daha sonra ablamın hediyesi ile Aeden kitabını elime aldım ve
Fakat güzel delirelim!..
Ecinniler gibi dehşet bir kitaptan sonra biraz yavan kaldı bu kitap açıkçası. Birisi roman, birisi öykü tabiki ikisini aynı kulvarda mukayese edemem ama ecinnilerden önce okusaydım daha çok severdim muhakkak. Ama yine de Dostoyevski ağlatmış.
Kitapta Beyaz geceler’in peşi sıra 4 öykü daha var. Öykü kitabında bile karakter sayılabilecek nitelikte kişiler okuyoruz. Beyaz geceler öyküsü güzeldi. Yufka yürekli’yi de en az onun kadar sevdim.
Dostoyevski okurken, kişiler depresif ruh halleriyle bodoslama giriyorlar, histerik tepkileriyle mevcut gerilimi daha da arttırarak nirvanaya ulaştırıyorlar ve altın vuruşlarını yapıp sessizce sahneden ayrılıyorlar ve sen elindeki sayfalara bakakalıyorsun ya işte bu atmosfere bayılıyorum. Romanlarıyla kalbimi fetheden Dosto’m, öykü kitabıyla, “kendi kalem değil mi bi daha feth ettim” diyerek kalbimi yine kazanıyor. Keza öykü okumayı çok sevmeyen birisi olarak bu öykü kitabında hafiften ağzıma roman tadı çalındığı için de ayrıca çok mutlu oldum. Biraz zweig okuyormuş gibi de hissettim accık ucundan, daha ne olsundu..
Karantina günlerinde Dostoyevski ile yoluma devam edeceğim, bakalım bunun sonu nereye varacak bende çok merak ediyorum. İşin sonunda ben de bir Dostoyevski karakterine mi dönüşeceğim yoksa? Dosto, Dosto’m wait for me.. daha girilecek buhranlarımız, yitirilecek akıllarımız var.. delireceksek de güzel delirelim, Dostoyevski kalitesinde delirelim..hadi bakalım herkese iyi delirmeler..
132 syf.
9/10 puan verdi
Bu kitaba bayıldım. Daha önce diğer öykü kitaplarından birkaçını okumuş olsam da, bildiğim hikayeleri tekrar okumuş olsam da ilk kez okuyormuşçasına üzüldüm, hissettim. O kadar güzel ki, birbirinden güzel hikayeler üst üste geliyor ki bir yandan okuduğunun etkisinde kalmak isterken bir yandan sonraki hikaye için merak ve heyecan içinde kalıyorsun.
Spoiler şeysi olabilir..
Uzun bir aradan sonra duygularımı nasıl ifade edeceğimi bilemediğimden bir türlü icraata dökemediğim bir incelemeyle karşınızdayım. (alkış :D)
Bu incelemeyi yaparken ne kadar heyecanlı, ne kadar keyifli ve mutlu olduğumu anlatamam. Kitabı okurken kafamda yankılanan sesler :
Abi ben daha önce nasıl olurda okumamışım bu kitabı?
Nasıl olurda
