Kadercilik mi, kontrolcülük mü?
Bu anlayış farkının kökeninde ne vardır? Batı kültürü daha çok kontrolcü, Doğu kültürü daha çok kadercidir. Hayatını kontrol etme güdüsüyle yetiştirilen bir Batılı, bunu ideal yaşam durumu olarak kabullenir ve bir gün hayatı üzerindeki kontrolünü kaybettiğinde, hemen denetimi eline almak için yoğun bir çaba içine girer. Çok sayıda denemeden sonra
1.Öğrenilmiş çaresizlik yaşayanlar önce tutkularını kaybederler.
İstediğini elde etmenin kendi ellerinde olmadığım gören insanlar, kendi isteklerine karşı ilgisizleşirler. İsteyerek yaptıkları davranışlar azalır, mecburi oldukları için yaptıkları davranışlar artar. Bir devlet dairesine gittiğinizde gördüklerinizin açıklaması budur.
2. Öğrenilmiş çaresizlik yaşayanların akılları ve düşünme yetenekleri de zayıflar. Bunun nedeni olaylar karşısında akıllarını kullanmanın sonucu değiştirmeyeceğine inanmalarından dolayı, sorunlarını çözmek için beyinlerini fazla kullanmamalarıdır. Öğrenilmiş çaresizlik psikolojisinde uzun süre yaşayan bir kişinin davranışları ile sonuçlar arasındaki bağlantıyı görme yeteneği zayıflar. Bu yüzden davranışlarının sonuçlarına karşı özensizleşirler. Bu kişiler kendi iradi seçimlerine değer vermezler. Müebbetten hapis yatanların kendilerine 'kader
kurbanı' demelerinin de, gazetelerde okuduğumuz incir çekirdeğini doldurmayacak nedenlerle işlenen cinayetlerin de nedeni seçimlerinin sonuçlarını görememektir.
3. Öğrenilmiş çaresizlik durumunda yaşayanların duyguları da zayıflar. Uzun süre acı çeken, ondan kurtulmak için çabaladığı halde başaramayan insan, o acıyı kabullenir, onunla yaşamayı öğrenir. Yaşama sevincini kaybeder.
İnsan önce kendisinden başlamalı affetmeyi öğrenmeye.
“İnsan önce kendinden başlamalı toplanmaya. Önce kendini ayağa kaldırmalı.”
Sayfa 293Kitabı okudu
Bir yerde okumuştum insan ilk önce bakışlarından yaşlanırmış..
Yaşlanmak yaş almakla ilgili değilmiş anlıyor insan..
Seçimi kaybeden Muhtar adayının akrabalarına sitem dolu şiiri
"Okumda mı yayımda mı bilmiyorum. Saygıda kusur etmiyorum. Bende ne var, ben kör müyüm, görüyorum. Baldızım, bacanağım istemedi ilk önce beni. Çekil dedi bu yarışta kimin var? Kime içirecek çayın suyun var? Aklı kesse beni köyden de kovar. Akrabam, dostlarım istemedi ilk önce beni. Ben köyüme kötü falan diyemem. Köyümü tek kalemde silemem. Mahallem, köylüm istemedi ilk önce beni. Çoban dedi, muhtarlık yapamaz. Devlet deyip daireye varamaz. Enayi dedi, sağını solunu bulamaz. Baldızım, bacanağım istemedi ilk önce beni. Sanki rakiplerim uzay bilimci. Benim gibi aynı köylü bilinci. Varsın onlar olsun en baş birinci. Baldızım, bacanağım istemedi ilk önce beni. Acıyormuş bana fakir diye. Her yere gidemezsin toplasın diye. Beni fakir görme bu kibir niye? Baldızım, bacanağım istemedi ilk önce beni. Umudum tükendi hayalim bitti. Dünya, gücün Aydın'a yetti. Zaten izlemiyorum o film bitti. Mahallem köylüm istemedi ilk önce beni. Baldızım, bacanağım, Homurlu istemedi ilk önce beni."
Bu kitapla tanışma hikayem çok güzeldi, o nedenle metin olarak değil ama kitap olarak bu kitabın bende ayrı bir yeri olduğunu söyleyebilirim. Biricik sevgilim 
Emre Erdoğmuş bana almıştı bu kitabı, Eskişehir'e gittiğinde. Orada bir sahaf kitapları paketleyip üzerinde konusuyla alakalı ve kitabın türüyle alakalı bir kısım bilgiler yazıyorlar ve
Zorlukların üstesinden gelmek ve ayakta kalmak için önce hedefi koymak, sonra o hedefe inanmak ve ona göre çalışmak gerekir.
Çok zor bir durum için söylenmiş bir laf geliyor aklıma; General Hannibal'in "Ya bir yol bulacağım ya bir yol yapacağım," sözü.
Sayfa 19
Birey ve Toplum
Gelişmiş toplumlarda da teknolojik çağa karşı tepkiler olmuştur. Kendilerine amaç edinmiş oldukları “refah toplumu” düzeyine eriştiklerinde bireyler, sahip oldukları maddi bolluğa karşılık, boşluk, anlamsızlık ve yabancılaşma gibi daha önce hiç tanımamış oldukları duyguları yaşamaya başlamışlardır.
Sayfa 24Kitabı okudu
